bedbugs!!!

Dag lieve mensen,

Gisteren hebben we Geshela in Sera-je achter gelaten. Hij is aan de beterende hand maar moet rust houden. Maar, Geshela heeft zijn broer gevraagd om ons verder te gidsen en ondanks dat we alledrie toch echt volwassen zijn wordt alles met de grootste zorg voor ons geregeld. Dus gisteren vertrokken met een mooi taxi die ons eerst naar de tantrische universiteit heeft gereden waar Geshela zijn Larampa-graad heeft gehaald. Daarvoor naar een ander tantrisch college waar we de ene na de andere zegening kregen van allerlei belangrijke boeddha's en Boddhisatva's. Een hele bijzondere ervaring waar ik uren daarna nog stil van was. Vervolgens doorgereden anar Mysore waar we een goedkoop hotelletje introkken om onze bagage te stallen en een douche te nemen. Maar eerst weer onszelf verwent met een geweldig restaurant (sorry Alexander...;)). De mannen wilden plat dus ik ging alleen op pad en ja, ik heb lekker geshopt en me in allerlei prachtige Indiase kleding laten heisen door een super knappe jonge vrouw die me alle ins en outs van de kleding kon vertellen in vloeiend Engels. En omdat ze zo lief was en omdat ik verliefd werd op 2 tunieken heb ik ze dus gekocht. Ondertussen werd ik gebeld door ongeruste Pema die zeker wilde weten dat ik nog leefde en niet verdwaald was. (verdorie, ik heb zoveel in Brussel rondgezworven, ik weet echt wel hoe ik in een stad moet rondlopen hoor...!) maar wel lief natuurlijk.... En dan: taxi naar de nachttrein in zo'n mooie oude Engelse taxi die onze bagage niet aankon en Pema met z'n broekriem de koffer moest vergrendelen...;) zo snugger die Tibetanen! en dan vannacht de nachttrein... oh, een beetje wiegen om in te slapen is fijn maar wakker worden doordat groene poeplucht door de AC komt is minder... vlug wat zonnebrandcreme onder de neus als tegengif... en kauwgum... en alles wat ik maar voor handen had.... grrr....
Maar goed, ik heb geslapen en vanochtend vroeg met de taxi naar het Ganden klooster waar we opgewacht werden door een monnik die Pema Khndro heet en de tweede spiefzoon is van Frits. Ik kon kiezen tussen een donkere kamer onder de Gompa samen met Pema (broer Geshela) of een zonnige kamer voor mezelf. Dan kies je toch dat laatste? Dus ik vredig op bed met een hoofdkussen van gras. Omdat het bed hard was en er een deken oplag die ik niet volledig vertrouwde had ik er een licht gekleurde deken bovenop gelegd... heerlijk. De Dalai Lama en de Potala keken me instemmend toe met mijn keuze. Ik lag heerlijk te lezen in het nieuwste boek van Z.H. en zo nu en dan gaf ik hem een kushandje uit blijheid met de inhoud van zijn boek. Ik dommel weg... ik voel wat en wordt wakker: een beestje... nee Fabiola, niet doden, dus opstaan, slippers aan en beestje vriendelijk buiten zetten. Terug op bed... weer beestje en nu mooi rood en rond... weer naar buiten... vriendelijk neerzetten... een oud mannetje die de broer van een overleden abt is komt een kijkje nemen. Ik zeg: 'krikrikri'en knijp in m'n arm. Hij lacht me vriendelijk toe. Terug op bed ga ik op onderzoek uit en tref toch echt veel beetjes met name in dat hoofdkussen. Ik raadpleeg Pema Khandro en hij zegt ' better other room...' Ik heb opeens overal jeuk (psychologisch effect). broer Pema komt en vraag wat er aan de hand is. Ik vraag: ' this bedbug?' Ha, ha ha, jes jes... bedbug.... you come to my room, is better ja... ' ik kan niet lachen en sleur m'n hele hebben en houden zo snel mogelijk weg. Dag mooie zonnige kamer, dag Z.H. ik ga schuilen bij Pema in het donker onder de Gompa!!! Ik ben benieuwd of ik vannacht nog kan slapen. Heb al m'n kleren in een zak gedaan voor de was en een douche genomen en met een mooie nieuwe tuniek aan ben ik samen met Pema achter op de motor naar de school van z'n zoon gereden. Een SOS project van de zus van Z.H. Tjonge, met z'n drieen hebben ze een kamer en ze houden het erg netjes maar toch... wat een ellende. Z'n zoon zo lief en vriendelijk... daar kunnen jongeren in NL echt wat van leren hoor! Zo zie je maar weer: het gaat m.n. om de ontwikkeling van je eigen geestwat echt telt in het leven! Ik schrijf nog ff in een paars/oranje internetcaf'e en ben benieuwd of ik vannacht bedbug-vrij kan slapen: gelieve te bidden!!! lieve zoen! F

Que Sera, Sera... what will be, will be...

14-01-12
De afgelopen dagen doorgebracht in stoffig en koud Delhi in de Tibetaanse wijk. Ook hier is de vercommercialisering toegeslagen. Je kunt niet meer voor een habbekrats mooie sjaals en juwelen kopen. Van zodra ze duidelijk zien dat je uit het buitenland komt dan betaal je minimaal 3x zo veel dan het normale tarief. Vroeger hielp het nog wel om dan weg te lopen maar nu laten ze je gewoon gaan zonder wat van de prijs af te halenL
Willem heeft zich naadloos tot het gezelschap aangesloten en is meteen bij Frits in bed gekropen terwijl ik het kinderbed krijg;) Oh, ik prijs mezelf zo gelukkig met m’n matrasje en m’n slaapzak. Ik denk dat ik het niet had volgehouden in de vieze lakens/ dekens en matrassen die als een bed moeten doorgaan. Het toilet en de douche blijft behelpen maar ik vind dat ik er super vaardig in ben geworden. Zo meteen vliegen we naar Bangalore.

15-01-12
We vertrekken vroeg naar Bangalore. De vlucht is prima en we zitten ruim. Achteraf hebben we enorme mazzel want er zijn veel reizigers gestrand wegens stakingen van de piloten bij Air-India. Na enige onderhandelingen met een handvol taxi-chauffeurs in Bangalore bij het vliegveld nemen we een taxi richting Mysore. Het is een lange tocht van 4 uur waarbij ik veilig ingeklemd zit tussen Geshe-la en Willem. Frits heeft de eer voorin te zitten zoadt z'n voeten alle ruimte krijgen. We eten onderweg lekker in een vegetarisch wegrestaurant (green-house) en stoppen zo nu en dan om ons tegoed te doen aan een verse kokosnoot… heerlijk!
Aangekomen in Mysore is het even zoeken naar het hotel. Ik zal even een indruk geven van hoe dat gaat: Geshela roept naar de chauffeur “lef, lef” wat “left, left”betekend. Frits zegt ”neu toch… oh, motten we deur nou henne…” en dat betekent “nee toch, moeten we daar nou heen?” “het is toch verschrikkelijk dat ze hier niet eenrichtingsverkeer kennen…” we hobbelen van de ene kuil in de andere verder en iedereen denkt dat hij voorrang heeft... Ik kan het niet laten om enorm de slappe lach te krijgen tot de tranen me uit de ogen springen. Geshela concentreert zich op de weg wat voor mij alleen nog meer op m’n lachspieren werkt... het is hier zo'n chaos dat dit prettig contrasteert met zijn Tom-Tom taak die hij zeer serieus neemt. En dan blijkt het hotel volgeboekt en moeten we uitwijken en weer 'lef lef'...
Door alle inddrukken lukt het slapen me niet. Heb voor het eerst in een paar weken mezelf in een spiegel kunnen zien en ik zie er aardig verwilderd uit (of slaap ik daardoor slecht ? volgens Frits zal hij van Lucie bij aankomst eerst door de wasstraat moeten...). Ik neem voor het eerst een heerlijke echte douche met heus warm water (!). De dag daarop gaan Willem en ik naar het paleis van de Maharaja. We besluiten alleen het park te bekijken, ik heb voldoende houtsnijwerk en andere inleg- hebbedingen gezien. Het is hier zo lekker warm! 24 graden…;)

In de namiddag worden we door en taxi opgehaald en rijden we naar een hotel met zwembad waar ons een heerlijk buffet wacht… Oh, wat een heerlijk eten! Ik moet alsmaar aan Alexander denken die hier het bord bij opgegeten zou hebben… Daarna rijden we door naar het Sera-je klooster wat ongeveer 2 uur rijden is van Mysore. Que Sera, Sera... what will be, will be...
Een prima weg, prima taxi, echt sightseeing. Geshela is blij dat hij weer thuis komt, dat is aan alles te merken. Wij komen aan bij het guest-house van Sera-je. Ik krijg een kamer voor mezelf en Frits en Willem delen een kamer. Het is hier overdag echt super aangenaam maar de nachten zijn echt zeer koud, blaffende honden, krekels, vreemde vogels en verder niets… heerlijke wierrook, dat wel…

16-01-12
’s ochtends... weer een koude emmertje-kommetje douche. Maar, ik ga water koken tot de hele emmer een aangename temperatuur heeft. Ik leer het steeds beter! We ontbijten in een koud en ongezellige ruimte met een koffie die naar een gemiddelde van thee, chocolademelk en koffie smaakt. Dit is niet voor herhaling vatbaar. Dan worden we door de vriend van Geshela , Geshe Lobsang opgehaald om naar het huis van Geshela te gaan. Geshela is ziek. Dat kan ik meteen aan hem zien maar hij geeft zich niet gewonnen. Vandaag bezoeken we zijn leraren Khen-rinpochee en Khensur rinpochee (als ik het goed begrepen heb staat khen voor abt en sur, abt met pensioen), van wie we allerlei zegeningen, touwtjes en lang leven pilletjes krijgen en uiteraard een vriendelijk woordje met een glimlach en pretoogjes. Echt zulke lieve mensen en merkbaar heldere geesten… we bekijken verschillende scholen en Gompa’s (=meditatieruimtes) echt zo mooi… en het weer is super! We eten rijst met Dahl in het huis van Rinpochee, gemaakt door een van zijn helpers. Geshela legt me uit hoe e.e.a. hier werkt: kinderen krijgen een leraar toegewezen. Die leraar neemt dan de zorg voor zijn studenten (die kinderen) op zich en geeft les. Zo vormen zich kleine groepjes die dan elk in een soort villa c.q. huisje wonen. Geshela krijgt koorts. Wij vertrekken naar onze kamers zodat hij kan rusten. Ik besluit hetzelfde te doen en trek me terug onder een boom om wat te lezen en te liggen… een pelgrimstocht is gewoon vakantie, toch?;)
Alsof dat nog niet genoeg was voor vandaag worden we uitgenodigd op samen met Khen Rinpochee en andere hoog geplaatste en eerbiedwaardige monniken aan tafel te komen om te eten. Eerst gaan we samen met Geshela naar een gedenk-kamertje van zijn overleden leraar waar hij in Bankok een wassen beeld van heeft laten maken. Ik kom binnen en zeg: ”Tashi Delek”, en denk “zo die zit in diepe meditatie…” tjonge, hij beweegt niet eens… en dan realiseer ik me pas met een schok dat dit zijn beeld is… ik ben erg geraakt en voel een zeer krachtige energie. Frits schiet vol en Willem is van slag. Het hele gezelschap voelt op zijn manier iets.
Amper bekomen van deze sterke ervaring lopen we als in een andere wereld naar een zaaltje waar lange tafels op kniehoogte langs het portret van deze leraar staan opgesteld. Langs die tafels lange kussens met prachtige Tibetaanse kleden. In een soort hiërarchische formatie mogen we aanschuiven bij Khen Rinpochee die toch het ijs weet te breken en ons vrolijk welkom heet en de hele tijd aan het woord blijft. Het hele gezelschap hangt aan zijn maar Geshela zegt ook het een en het ander, koorts of geen koorts. Ik snap er niets van. Koks rennen heen en weer met momo’s (soort Tibetaanse ravioli) aardappelballetjes en groenten voor de vegetariërs. De kok jent Frits door toch stiekem een momo met vlees te geven. En een pret dat ze hebben! Ik ook. Na afloop krijgen we elk nog een boek wat over het leven van deze overleden leraar gaat, volledig in het Tibetaans geschreven… Gelukkig staan er ook wat plaatjes in zodat we elk blij als een kind afscheid nemen van deze bijzondere avond. Geshela gaat naar het ziekenhuis.

17-01-12
Tjonge wat een dag! Vanochtend eerst heerlijk gemediteerd met de warme slaapzak om me heen op bed. Wat en vondst! Daarna een redelijk warm emmertje-kommetje. Daarna een Indiaas ontbijt in dat verschrikkelijk koude niet sfeervolle en stinkend donkere hal waar je voor een doorgeefluik ad-rem naar je bestelling moet vragen voordat iemand anders het meeneemt… maar dan heb je ook wat: tchay (thee), saus met aardappelen, soort pannenkoek en een ei op metalen borden… ff wennen.
Daarna komt Geshela op bezoek. Hij heeft een infectie waardoor hij strikt rust moet houden. De chauffeur van Khen Rinpochee zal ons samen met een goed Engels sprekende Geshe rondrijden langs de verschillende kloosters en tempels… oh wat mooi… Dit is de grootste Tibetaanse nederzetting in India van Tibetaanse kloosters. Het meest indrukwekkende is een tempelmandala van Padmasambhava (Guru Rinpochee) zoals die oorspronkelijk ook in Tibet stond. Deze is exact opnieuw gebouwd hier in India en… wij krijgen de eer om deze tempel in te mogen en helemaal mee naar boven te mogen. Helaas verboden om te fotograferen maar ik kan je verzekeren dat hier niet alleen het oog geniet maar dat mijn hele hart en ziel jubelt! Echt een heel bijzondere ervaring van energie.
Daarna nog geweldige gompa’s gezien waarvan we iedere keer dachten: “als we nu zo’n gompa in Deventer zouden hebben…” fantastisch! De zon brandt en we hebben allemaal kleur gekregen vandaag. Om af te koelen en bij te komen gaan we heerlijk uit eten bij een hotel met spa… tjonge, wat kan eten heerlijk zijn! Daarna met het hele gezelschap bij een zacht kabbelend riviertje gezeten en het verhaal gaat dat de monniken hier vroeger kwamen zwemmen… ik zie het helemaal voor me… zo mooi!
Terug bij het guest house zitten we nog gezellig na te praten in de avondzon samen met een Spaanse vrouw die hier voor een paar maanden verblijft. Het klikt erg goed tussen haar en mij en ik krijg zomaar haar internetstick te leen! Yes! De sfeer is hier heilzaam en Geshela komt nog even bij ons zitten en we blikken terug op de dag. Over een paar dagen gaan we met zijn broer verder reizen. Geshela blijft in het Sera-klooster, ik zal hem wel missen.

Dalai Lama en Richard Geere, een persoonlijke ontmoeting...

Pelgrimstocht 2012

De laatste dag van het jaar zijn we vroeg uit de veren. Alexander is zo vriendelijk om - ondanks dat hij nog moet werken – ons naar Schiphol te brengen. 4.30u. zijn we bij Frits en nemen we afscheid van Lucie. We vertrekken bij stormweer in NL: hevige regenval en rukwinden waardoor onze vlucht vertraging heeft. In Parijs is het en heel eind lopen voordat we bij de juiste terminal aankomen. Veel tijd hadden we niet door de vertraging. Alles lijkt helemaal goed te gaan tot we er in Delhi achter komen dat mijn bagage niet is aangekomen. We slapen weer in hotel Vishal en uiteraard doe ik bijna geen oog dicht, maar ik rust wel lekker uit. Gelukkig hebben ze daar een tandenborstel, zeep, kammetje… ik kan er tegenaan! 31 december vliegen we meteen door naar Patna en Geshela helpt me om te regelen dat mijn bagage doorvliegt naar Gaya. Ik heb er alle vertrouwen in dat het goed gaat komen. We rijden samen met Geshe Samten en diens nicht naar Bodhgaya. Wat een tocht bij 35 graden… maar Geshela heeft als gewoonlijk een prima taxi afgedwongen. Onderweg is er tot twee keer toe een soort handgemeen met de chauffeur en moet Geshela tussenbeide komen om de strijd te beslechten. Het gaat er dan om dat de chauffeur precies de instructies moet naleven. Doet hij dat niet dan kan hij stokslagen tegemoet zien.

We komen aan bij een huis waar we twee kamers huren, eigen wc/douche en keuken. Terwijl ik de trap oploop hoor ik water stromen. Ik denk: er staat al iemand onder de douche, maar ontwaar een koe die midden in de gang een waterval produceert. Welkom in India! Boven verwelkomt de zus van Geshela ons. We hebben twee kamers: een voor Frits en mij en een voor de familie. Harde bedden maar er is voor dikke matrassen gezorgd die het niet halen bij mijn oude matras laat staan bij m’m matrasje wat ik had meegebracht maar nog ergens onderweg is… opnieuw slaap ik amper. Midden in de nacht vuurwerk en vreugdekreten: het is Nieuwjaar!

01-01-12
Het regent zacht, dat schijnt altijd zo te zijn wanneer Z.H. aangekomen is. Ik vind het prima, zo gaat de stof wat liggen. We regelen een toegangspasje en gaan een soepje halen bij hotel Mahamaya waar ik 2010 altijd heen ging om te plassen. Dan wordt pas duidelijk dat die middag een belangrijke les gegeven gaat worden door Z.H…. ik heb niets bij me wat ik had willen meenemen: geen radio maar wel m’n camera die niet naar binnen mag enzo… dus gaan Sonam en ik met een riksha naar onze kamers, rennen door het veld, dumpen alle mobiele telefoons en camera’s van de hele meute, en rennen terug. Ik moet naar gate 4 voor buitenlanders. Een gigantische rij staat in de regen. Het giet nu. Iedereen staat onder zeilen, plu’s en ander beschermend materiaal om z.z. droog te houden wat blijkbaar onmogelijk is... Wat ben ik blij dat ik m’n plu bij me heb…! Ik loop naar voor in de rij in de hoop dat ik Frits daar aantref. Maar ik tref een jongen uit Amerika, Troy, die me in de rij vooraan opneemt. Hij is drijfnat, hij moet naar de wc en twijfelt of hij nog wel naar binnen wil omdat hij liever ergens rustig wil gaan zitten. Omdat ik wel naar binnen wil gaat hij toch mee… het is dringen en alles drijft in het water en de modder. M’n schoenen kunnen er gelukkig aardig tegen.
We zitten uiteindelijk wel zoveel mogelijk met z’n allen onder een zijl maar het water loopt er net zo hard weer doorheen. Dus alle kleden, kussentjes en tassen en schoenen en modder en mensen drijven allemaal in een poging om iets van de woorden van de Dalai Lama mee te krijgen door elkaar. Ook de zender op de FM is van slag. Alle wereldtalen komen langs en het Engels drijft weg. Uiteindelijk geef ik een flinke draai aan het ontvangstkanaal en een heldere Franse dame is luid en duidelijk te volgen. Oh, wat een geluk dat ik Frans begrijp! Ieder woord komt helder binnen, ik sluit m’n ogen en alles om me heen drijft verder weg. Het wordt helder licht in mij ondanks dat ik super ongemakkelijk op een opgerold rubberen matrasje zit met de plu tussen de handen geklemd. Na het onderricht blijkt m’n hele rug nat, m’n tas zowel buiten als van binnen nat en… het bewijs van m’n koffer doorweekt!!!

We hebben afgesproken mij Mahamaya en de een na de ander druipt letterlijk binnen. We lopen terug naar ons huisje en onderweg regelt Geshela een taxi. Pema en ik mogen naar Gaya voor m’n bagage. Pema is kledder nat, had alleen een soort kostuum aan. Maar hij geeft zich niet gewonnen en wil persé met me mee. Zo’n lieve man.
Op het vliegveld blijkt m’n koffer niet aangekomen, maar er komt een vlucht uit Delhi. We wachten en na enige tijd komt er een karretje en ik schrik: m’n koffer, maar dan zie ik de wieltjes en twijfel. Het karretje rijdt door… we wachten… ik praat en vertel aan een beambte dat ik even dacht dat dit m’n koffer was maar dat ik twijfel. Hij roept en iemand brengt het object dichter bij… en het is… mijn koffer! Thuis had ik een voorgevoel dat er iets mis kon gaan en had uit voorzog maar zo’n gratis armbandje van de Etos om het handvat gedraaid en dat was m'n redding… HAPPY NEWYEAR INDIA!!!

02-01-12
Voor vertrek kreeg ik een som geld mee van Berry aangevuld met een som van mezelf voor “MUMMY-YE” voor haar schooltje voor weeskinderen. Omdat er vandaag geen onderricht is, is dit een dag bij uitstek. Ik wordt opgehaald bij het Root Institute van Lama Zopa wat 3 huizen verder ligt dan waar wij zitten. Na even wachten komt in een busje met chauffeur (een van de oudere leerlingen) mummy-ye met een dikke zonnebril en hippiekleding me tegemoet. We spreken Frans en ze zegt dat ik zo ontvangen wordt in de school. Dit is een moment om nooit te vergeten. 300 weeskindjes van basisschoolleeftijd staan in rijen met wierookstokjes op me te wachten en zingen me toe. Een vuuroferande wordt aangeboden en ik krijg een rode stip tussen de wenkbrouwen. Ik moet voor op een troon met mummy en er wordt gezongen, het laatste nieuws wordt voorgelezen, en er wordt thee aangeboden. Vervolgens wordt me gevraagd of ik een toespraak wil geven. Ik vertel hoe lang ik heb moeten vliegen om hier te kunnen zijn waar zij elke dag zijn, dat ze gezegend zijn om zo dicht te kunnen leven waar de Boeddha tot verlichting kwam en dat dit zo’n gezegende plek is dat er 300.000 mensen van de hele wereld hierheen zijn gekomen voor een lese en initiatie van Z.H. Kortom: jullie hebben geluk, want ik moet hierna weer weg en zij mogen blijven. Resultaat: 300 glunderende gezichtjes. Heerlijk! Daarna gaan Mummy en ik uit “to shop until we drop”! een hele auto vol rijst, kruiden, eten zeep, en medicijnen!!. Ik zit ook nog achterop een motor om van de ene plek naar de andere te kunnen rijden en het is ongelofelijk maar opnieuw kom ik GNZ in die enorme menigte tegen!. Hij kijkt me vol verbazing aan van “wat doet zij nu weer achterop die motor!” ik geniet van elk moment. Er wordt na afloop een heerlijke maaltijd aangeboden en er worden foto’s gemaakt van ale aankopen, oh, wat een fantastische dag!!

03-01-12
rustdag. Frits heeft last van z’n voet: 2 ontstoken tenen en uit een teen komt urinezuur, zijn voet is gezwollen, oh, dit ziet er niet goed uit. Ik ga alleen naar de plek waar de Boeddha tot verlichting kwam en mediteer in een aangrenzend park. Vandaag schijnt de zon en ik slaag er ook nog in om op het gras, in de zon in slaap te vallen en helemaal te vergeten waar ik ben. Rust.

04-01-12
Vandaag was het echt een super dag. Soms vraag je je af waarom je doet wat je doet. Waarom ga ik op pelgrimstocht? Waarom breng ik dagen door in armoedige en ongezonde condities? Toch voelde ik van meet af aan dat ik dit moest doen. Vandaag was zo’n dag die ik niet had willen missen. Om 5 uur stond ik onder een lauwe douche (emmertje met kommetje hoor, geen douche...) omdat ik meteen door wilde naar de hal voor een speciale meeting tussen westerlingen en Z.H. de Dalai Lama. Pema is speciaal voor me opgestaan om me door de velden te begeleiden want dat schijnt voor een vrouw alleen veel te gevaarlijk te zijn. Dus ik op pad en vraag een riksha naar gate 4 voor buitenlanders. Maar zover kwam ik niet want hoe vroeg het ook was, ik was niet de enige. Er stond een enorme rij… een soort mensengolf wringt naar voor. Ik sluit aan bij een Duitse vrouw, wordt naar binnen geloodst en alles is vol. Dus ik ga zitten waar nog ruimte blijkt te zijn maar dat blijkt alleen voor de pers en ik wordt gesommeerd weg te gaan. In het aangrenzende vak zit een non en ze heeft ruimte voor 2 dus ik vraag haar wat op te schuiven en dan blijkt dat er pal voor me een troon staat. Ik vraag haar waarvoor die troon is. Voor Z.H. natuurlijk! Ongeloofelijk, dat ik hier naartoe ben gedreven...Effectief komt iets later Z.H. aangelopen en iedereen reikt hem een katha toe, omdat ik die niet bij me heb offer ik met een handgebaar een mandala. Hij merkt dit op en lacht geamuseerd naar me. Ik lach terug. Hij leest een lijst voor met de verschillende landen en bij NL steek ik m’n hand op. Hij kijkt me opnieuw aan. Later geeft hij een toespraak en tijdens de toespraak kijkt hij heel lang naar me alsof hij bevestiging zoekt voor de woorden die hij zegt. Het gaat over psychologie, daar kan ik over meespreken, en hij haalt me de woorden uit de mond. Dus ik kan alleen maar blij toejuichen wat hij zegt. Het komt erop neer dat het wel belangrijk is dat je goed voor je lichaam zorgt, dat een bepaalde mate van materieel welzijn goed is maar dat uiteindelijk geluk alleen door geestelijk werk wordt verkregen. Dat er veel onderzoek gedaan is onder andere naar Mindfulness, ik voel me zo blij. Ik wil bijna roepen ‘dit is mijn dagelijkse werk! Hij kijkt me lang aan, hij lijkt dit op te pikken en is duidelijk heel blij.

Daarna worden er boeken rond gebracht en een hele lading valt om me heen. Ik heb het voor het grijpen. Ik neem een boek mee voor Pema in het Tibetaans en een extra Engels boek voor Frits. Ik moet eigenlijk naar het toilet maar zie er erg tegenop. Omdat ik nog een dag voor me heb verzamel ik moed. Ik ga naar buiten en daar staan een 20-tal VIP toiletten klaar. Maar… hoe meer ik voor in de rij kom te staan hoe strakker ik de sjaal voor m’n neus moet houden. En als het dan eindelijk zover is en ik aan de beurt ben… oh, ik vindt het te erg om te beschrijven. Gelukkig heb ik waterdichte schoenen aan… en ondanks de 300.000 mensen loop ik daarna GNZ tegen het lijf!!!

05-01-12
les van Z.H. we krijgen met z’n allen een “lung” van Z.H. over “de stadia van meditatie”van Acharya Kamalashila. Dat is een geestelijke overdracht van de tekst in een ras tempo. Vrij vertaald: een spirituele Rap waarin op en dieper niveau het contact tussen leraar en leerling wordt versterkt. Het gaat super snel maar ik vergeet alles om me heen en zit volledig in de tekst die ik van A tot Z luid en duidelijk meekrijg en kan volgen. Ik merk wel dat ik de afgelopen jaren een stevige basis heb gelegd. Ik zit weer pal vooraan waardoor ik alles zo mooi meekrijg. Ik heb niet het gevoel dat we met zoveel zijn omdat ik van binnen helemaal rustig ben. Ik ervaar veel licht om me heen.

Opgeladen door deze ervaring ga ik ’s avonds nog naar het root-institute omdat ik heb vernomen dat daar lezingen ter voorbereiding op de initiatie worden gegeven. En wie heet me welkom? Richard Gere! Ik zit vlak bij hem terwijl we eerst nog een overdracht krijgen over de leegte van inherent bestaan van het zelf en van alle verschijnselen. Lama Zopa (van wie ik onderweg zomaar een zegening kreeg) zit voor Serkung Rinpochee die de overdracht (Lung) geeft. Daarna ga ik naar de eetzaal waar ene Alexander uitleg geeft over de Kalachakra. Ik voel me er helemaal klaar voor!
07-01-12
Het gaat een stuk beter met de voet van Frits. Ik verzorg hem dagelijks en ik vergeet natuurlijk te vertellen dat de familie van Geshela ons werkelijk in de watten legt met dagelijks voor ons te koken etc. Ik voel me helemaal in zijn familie opgenomen, zo fijn! Het internet is hier een ramp. Dus vandaar de beperkte mogelijkheid jullie regelmatig op de hoogte te houden. Ik doe m’n best! Heel veel liefs vanuit een vandaag broeierig warm BodhGaya, in het meditatiepark bij de Bodhiboom…!!!

08-01-12 t/m 11-01-12
Deze dagen staan in het teken van de initiatie. We hebben erg veel geluk, elke dag zitten we voorin en elke dag krijg ik de lessen en de uiteindelijke machtiging van Kalachakra helemaal helder mee. Ik had me goed voorbereid en dat kwam heel goed van pas want Z.H. de Dalai Lama heeft er zin en heeft een ras tempo. Elke dag staan we vroeg op (3 uur is geen uitzondering, ja echt je leest het goed: 3 uur AM!!! ik ben wel een beetje gek hoor...), ontbijten licht en krijgen tijdens de initiatie van de aanwezige monniken broodjes en thee en dat is dan alles. ’s Avonds nog een lichte maaltijd want na zo’n lange dagen is de hele familie aan een goede nachtrust toe. Het is een hele mooie ervaring die we samen gedeeld hebben en ik ben helemaal voldaan. Ik begrijp er nu zoveel meer van dan 10 jaar geleden in Graz!! En beide keren zat ik zo dicht bij de mandala… en dat klinkt mogelijk vrij normaal maar als je bedenkt dat er 300.000 mensen zijn geweest en dat van hun een grote meerderheid buiten de tent heeft moeten zitten, dan is de kans om voorin te zitten dus erg klein. En het ging eigenlijk moeiteloos. De komende dagen zal ik nodig hebben om alles tot me door te laten dringen maar ik ka jullie verzekeren dat ik me volledig gelouterd voel. Morgen verlaten we BodhGaya samen met een vriend van Geshela en z’n familie en dan vliegen we naar het zuiden, eerst Delhi en dan met de derde pelgrim Willem naar Bangalore. Nu een hele grote groep mesen is vertrokken kan ik vandaag eindelijk op het internet!!! Tashi Delek (=Tib voor beste wensen), ik straal heel veel positieve energie van Kalachakra naar jullie allen!!!

Plan voor 2012: vervolg van onze pelgrimstocht in India!

Beste mensen,

Ik heb het wilde plan om in januari 2012 naar de Kalachakra-initiatie te gaan, gegeven door Z.H. de Dalai Lama in Bodhgaya. Ik heb al een kamer die ik deel met en non... (niet lachen...).
Aansluitend wil ik met een groep studenten en vrienden van Geshe Ngawang Zopa naar het zuiden van India vliegen om onze pelgrimstocht te vervolgen. Deze keer gaan we m.n. naar bekende Tibetaans-Boeddhistische kloosters.
Om een beeld te geven van onze plannen hier een flyer met toekomstmuziek:

BEZOEK DE GROTE KLOOSTERS IN INDIA MET GESHE NGAWANG ZOPA

12 T/M 24 JANUARI 2012

Het programma van deze unieke reis onder leiding van Geshe Ngawang Zopa begint in New Delhi op 12 januari en voert de deelnemers naar de universiteitskloosters van Gaden, Drepung en Sera in India. Het programma is als volgt:

12 januari: Vertrek op eigen gelegenheid naar New Delhi. Vliegreis Nederland-India Nederland zelf regelen, de kosten hiervan zijn niet inbegrepen in de reis. U brengt de nacht door in een hotel in New Delhi waarvan u het adres krijgt. U kunt vanaf het vliegveld een taxi nemen naar het hotel. U kunt, als u dat wilt natuurlijk ook eerder naar India afreizen en dan naar het hotel gaan op 12 januari.
13 januari: Verblijf in New Delhi
14 januari: Excursie naar Agra met bezoek aan de Taj Mahal
15 januari: Vlucht Delhi naar Hubli. Aankomst in Gaden of Drepung klooster
16 januari: Verblijf in Gaden of Drepung
17 januari: Verblijf in Gaden of Drepung
18 januari: Verblijf in Gaden of Drepung
19 januari: Vertrek naar Sera klooster per bus of taxi
20 januari: Verblijf in Sera
21 januari: Verblijf in Sera bezoek aan andere kloosters in Bylakupe
22 januari: Verblijf in Sera bezoek aan Gyume Tantric College
23 janauri: Verblijf in Sera initiatie in een Krya Tantra Boeddhavorm b.v.: Chenrezig,
Manjushri, Medicine Buddha.
24 januari: Vertrek naar Bangalore airport. Einde reis. Vanaf hier vliegt u op eigen
gelegenheid en kosten naar Delhi of rechtsreeks naar Nederland of u brengt een
bezoek aan Goa of elders in India voordat u terugkeert.

De reis gaat door bij een minimum aantal van 10 deelnemers. Deelnemers dienen in het bezit te zijn van een geldig paspoort (nog 1 jaar geldig) en een visum voor India. De speciale permits voor het bezoek en verblijf in de kloosters zijn inbegrepen en worden geregeld door Geshela.

In de (voorlopige) reissom van € 700,- per persoon zijn inbegrepen: De kosten in India vanaf New Delhi tot Bangalore voor verblijf met ontbijt in hotels en guesthouses van de kloosters in 2 persoons kamers, de kosten van vervoer per vliegtuig, bus, taxi of trein in India, de permits voor de kloosters.

Niet inbegrepen zijn de kosten van de retourvliegreis naar India, de lunch- en diner kosten en de kosten voor donaties voor eventuele poedja’s, lessen en initiatie(s).

Een annuleringsverzekering is aanbevolen. De reis is een privé initiatief van de deelnemers, die zelf persoonlijk financieel verantwoordelijk zijn.

Ik heb er in elk geval wel zin in... nu nog hopen dat ik een visum kan krijgen want dat gaat tegenwoordig niet zo makkelijk hoorde ik.

Wil je ook mee? Mail naar: Fabiola.Sonam.Palmo@hotmail.com en wie weet tot in India!!

Van harte,

De laatste loodjes...

Dinsdag 19 januari te Sarnath.
Fabiola: Vandaag stonden we zoals gewoonlijk om 8.00uur paraat bij de ontbijttafel. Iedereen heeft goed geslapen behalve Frits. Die had de pech een kamer te hebben tegenover de bruidssuite. Laat er nou tot laat in de nacht een bruidsfeest gaande zijn... Om wat afleiding te vinden heeft Frits een interessant programma op TV genoten over Yoga. Ja, dat het hier onderdeel is van een eeuwenoude cultuur is wel duidelijk: meer dan 400 man deden aan de les mee. Indrukwekkend. We spreken de dagplanning door en besluiten rustig aan te doen. ’s Ochtends gaan we naar een Tibetaans klooster op visite en naar een Gompa. Het klooster is een mooi complex gelegen in mooie tuinen met veel bomen, bloemen en vogels. Binnen is het er echter opvallend stoffig, kil en stil, donker ook Geshela kijkt nieuwsgierig de klaslokalen binnen en luistert aandachtig. Hij komt een oude schoolmaat tegen die druk is met lesgeven. De lessen Engels zijn het drukst bezocht. In een klas ligt vredig een hond te luisteren naar de les samen met een handjevol studenten. Als alles schoon zou zijn zou dat naar mijn idee een gunstig effect hebben. Khen Rinpochee heeft in dit klooster zijn titel Acharya gehaald. Geshela geeft aan dat mocht het project Boeddha’sGompa in NL niet lukken, hij in dit klooster les zou kunnen komen geven… ik hoop niet dat het zover hoeft te komen. Aan de overkant van het klooster hebben we een lekker bakje Indiase thee genuttigd. Daarna rustig gewandeld naar de Gompa die werkelijk indrukwekkend is. Een heel mooi groot Boeddhabeeld en ontzettend mooie afbeeldingen, ook in de tuin. Ik heb er foto’s gemaakt van Goden als Brahma en Indra die de Boeddha hebben verzocht om de Dharma te verkondigen. Indra wordt afgebeeld met een kloksgewijs draaiende schelp. Erg mooi. Ik heb er nog een cd’tje gekocht op hoop van zegen en een wierookhouder. Dan nog even langs een Tibetaans restaurant waar Geshela me leert hoe ik met stokjes moet eten. Het gaat me redelijk af. Voldaan zakken we weer af naar het hotel. Op de hoek van de straat is een soort zoetwaren bedrijfje. Geshela laat ons iets proeven wat lekker smaakt maar mijn oog valt op iets met pistache. JanRoelof en ik willen het beiden proberen en ik moet zeggen: nu ik erover schrijf zou ik best nog een paar van die dingetjes willen nuttigen. Heerlijk! Dan een uurtje rust in het hotel want in de namiddag staat een boottochtje op de Ganges op het programma. Zo gezegd zo gedaan. Ik vindt het heerlijk zo wat ronddobberen op deze rivier. Aan de ene zijde is het dus hutje-mutje en aan de andere kant een kale zandvlakte waar wat mensen rondstruinen. De lijkverbranding gaat door maar deze keer komen we niet zo dichtbij. We besluiten terug te roeien en ik betaal voor de hele tocht INR150,- laat ons zeggen €2,50 voor z’n allen. Het is een stad waar ik eerst tegenop zag maar waar ik langzamerhand de charmes van begin in te zien: Varanasi
Varanasi is aan de westkant van de Ganges rivier gelegen en ligt in de staat Uttar Pradesh. 250.000jaar geldeden reisde de Boeddha 200 km vanaf Bodh Gaya naar Varanasi of Kashi zoals het toen genoemd werd. Deze stad had al eerder saffraan geklede Guru’s gezien die aangetrokken werden door de sterke spirituele kracht die hier aanwezig is. De verlichte zocht naar de vijf Hindu asceten met wie hij eerder lange tijd op zoek was geweest naar verlichting. Hij vond hen in het hertenkamp en gaf hun het eerste onderricht. Zo vormde hij zijn eerste spirituele gemeenschap. Er volgde een tijd waarin de leringen van de Boeddha verspreid werden naar oorden waar hij zelf nooit geweest was. Zijn afbeelding zou aanbeden worden in tempels en zijn naam bejubeld in kloosters. Maar in die tijd was hij slechts een van de pelgrims. Gelegen tussen de Varuna en de Assi rivier ontstond de naam Varanasi. Voor de Hindus heet deze stad Kashi, wat licht betekent. Zij geloven erin dat je door in de Ganges te baden je gezuiverd wordt van je zonden. Het is ook de favoriete stad van Shiva vanwege zijn gezegende tuinen. Het is ook het Mahashmashana, de grote grond voor het uitvoeren van crematies. Het is een heel oude stad die al bestond voordat Athene, Beijing en Jerusalem ontstonden. Het is een van de oudste steden ter wereld… en die sfeer die proef je. Alsof je in de middeleeuwen bent. En het heeft karakter. We drinken nog een kopje Chai in ons stamcafé. Het verkeer kent de bekende “go with the flow” orde. Tot tweemaal toe worden we onderweg met de TukTuk aangereden, maar de chauffeur geeft geen krimp. Er is hier heel wat moois te zien. Je moet wel onderscheidingsvermogen hebben. Maar ik moet zeggen dat ik er opnieuw van genoten heb! Toen JanRoelof vertelde dat hij zijn pantoffels had meegenomen op deze trip in de hoop dat “ik daarmee de Ganges kan oversteken”, toen lag ik helemaal in een deuk. Terug aangekomen in het hotel besluit Geshela zijn oude schoolmaat op te zoeken en wij gaan dus met z’n drietjes beneden in het restaurant eten… rustig avondje dus. Ik heb al een paar dagen last van mijn darmen, maar heb het nog redelijk onder controle. Wel voorzichtig zijn dus. We hebben nog een gezellige avond.
JanRoelof: op de Ganges komen we het piratenschip van Asterix en Obelix tegen maar gelukkig ontzien ze ons. Maar we worden wel geconfronteerd aan twee zijden met twee mensen die ons aan vissenbevrijding willen laten doen. We mogen voor INR10,- een vis bevrijden. Geen van ons heeft daar enige belangstelling voor.

woensdag 20 januari 2010
Vanochtend weer heerlijk rustig aan gedaan: eerst naar het museum in Varansi (dit keer zonder JanRoelof die zichzelf een uitslaapochtendje heeft gegund) waar we onder andere de leeuwentroon hebben gezien die ooit door Ashoka laten maken is. Deze vier leeuwen staan volgens Geshela voor de vier edele waarheden. Daarnaast prachtige beelden van Boeddha’s, Bodhisattva’s en Goden uit de Hindoe traditie. Zo was er een hele zaal gewijd aan Brahma. Daarna zijn we naar het hertenpark gewandeld waar ik even heb zitten mediteren terwijl Frits en Geshela in aandacht en mantra’s reciterend om een stoepa liepen. Daarna samen alle positieve energie toegewijd, anders gaat het verloren. Dat is iets om over na te denken. Ik heb nog wat beeldjes gekocht van de vier leeuwen een gemaakt van hout en een van speksteen. Dat is hier minder duur was dan de houten versie ervan. Wel een leuke herinnering. Vervolgens even langs het Tibetaans restaurant gelopen en alvast een lunch besteld. Op terugweg naar het hotel nog even langs de zoete koekjesbakker en nog een ander zoet hapje gegeten op aanraden van Geshela maar ik ben al volledig gevallen voor de variant van pistache. Nog een kopje chai erbij en dan naar het Hotel. JanRoelof deed de voordeur open en had net ontbijt gehad. We besluiten zonder hem te gaan lunchen en ik eet Chowmain met stokjes. Soort spaghetti op z’n Tibetaans. Frits en Geshela doen eer aan hun lidmaatschap van de momo-club. We kopen nog een papaya en zakken af naar het hotel om ons klaar te maken voor vertrek naar het vliegveld. We vliegen met Spicejet van Varanasi airport naar New Delhi maar hebben vier uur vertraging. Geshela en ik vermaken ons met de laptop en Jan Roelof en Frits zijn in een stevige contemplatie verzonken… NewDelhi ligt weer onder de mist. Typisch…
We zouden om 15.45 vertrekken en dat is uiteindelijk 19.00uur geworden ivm de mist. Ook in Delhi is het mistig maar gelukkig mogen we landen. Al met al zijn we 23.00uur in het Xongdhen House in de Tibetaanse wijk. Geshe Tenzin is hier ook en heeft geregeld dat we direct kunnen eten. Hij zorgt ervoor dat de koffers naar de kamers gaan zodat we na het eten ook direct kunnen gaan slapen. Frits: Gehsela zorgt ervoor dat Frits zijn bed op een Tibetaanse manoer wordt klaargemaakt: twee dikke dekbedden eentje dubbelgevouwen op het matras, een volover, dan de dekens erover heen en dan zei Geshela: “goed slapen Frits”. De andere dag heb ik JanRoelof dezelfde suggestie gedaan waarop hij spontaan deze raad heeft opgevolgd en mij de volgende ochtend vertelde dat het heerlijk warm was geweest in zijn bed.
JanRoelof: we hebben diezelfde avond nog kennis gemaakt met Pema, en zijn vrouw. Pema is de broer van Geshela die speciaal op doorreis naar Dharamsala een tussenstop heeft gemaakt voor Geshela. Hun dochter van 12 studeert daar. Zij zal opgehaald worden voor een eenmalige vakantie per jaar, dat ze naar huis toe kan. De tocht per bus naar Dharamsala is van hieruit 10 uur, zonder tegenslag.

Donderdag 21 januari.
We hebben opnieuw rustig aangedaan ivm de toch wel vrij vermoeiende dag gisteren. Frits en ik besluiten samen met Geshela te gaan shoppen. JanRoelof neemt weer een dagje vrij. We hebben nog eerst hier in de wijk waterschaaltjes gekocht voor JanRoelof en nog gekeken naar Tanka’s en een Stoepa voor Fabiola. Daarna met Geshela naar de stad eerst met een TukTuk. Vervolgens overgestapt op de metro en uitgestapt op hetzelfde punt als op de heenweg. In de metro wordt je elke keer volledig gescand. Of dat nou zo gezond is… We zoeken de plek met de kraampjes waar je allerlei sjalen kunt kopen en slaan behoorlijk in na zeer zware onderhandelingen. Geshela blijkt een stevige onderhandelaar. Na het onderhandelen over de totaalprijs van de sjaals waarin de verkoper ons steeds “you are my best friend”. Hierop zei Frits: “als je mijn vriend bent dan doe je ons een sjaal cadeau” Hierop nam de zoon een sjaal met 2 kleuren. Hij gaf er Geshela eentje cadeau en Fabiola zei; “and what about me?”waarop ik er ook een kreeg. Frits kreeg niets. We stonden op hadden afgerekend. Iedereen werd “best friend”genoemd maar Frits zei “but jou are not my best friend”. Daarna zog tig omzwervingen om een overhemd voor Alexander te vinden… Moe en voldaan keren we naar het hotel maar blijken we in de spits terecht te komen… honderden mensen staan te dringen in de metro… Bah!
Thuisgekomen probeert JanRoelof eerst met Fabiola’s telefoon te bellen, later met die van Geshela, dat lukte helemaal niet. Toen met die van de broer van Geshela, dat lukte ook niet en vervolgens met die van de schoonzus van Geshela en dat duurde ook een halve minuut. Het contact wilde niet lukken… Na het eten hebben we nog gepraat met Pema en zijn vrouw. Hij nodigde ons uit om mee te gaan naar het museum. Alleen Fabiola gaat hierop in.
We duiken na een gescheiden avondmaal (Geshe-la met zijn broer en schoonzus en schoolmaat) en wij met z’n drieën, weer voldaan in onze brits.

Vrijdag 22 januari.
Frits en JanRoelof en Geshela zijn eerst de Tibetaanse wijk ingegaan. Er werden Tibetaanse kruidenpillen gekocht. Daarna hebben we Tibetaanse thee gedronken met melk, boter en zout. JanRoelof geeft te kennen dat hij er niet echt een liefhebber van was maar na een volle mok vond hij het niet tegenvallen. JanRoeof heeft nog een Tibeaanse sjaal gekocht. Frits heeft er twee gekocht. We zijn naar doctor mobile gegaan en hebben een soort stik voor de computer gekocht. Daarna zijn we teruggegaan naar het hotel en hebben we van drie kamers een kamer gemaakt. JanRoelof en ik hebben samen geluncht maar de mo-mo’s van JanRoelof waren niet helemaal gaar. Frits at een kop soep. Daarna hebben we samen elk twee koppen thee gedronken. Daarna hebben we gerust op de kamer. JanRoelof op bed en Frits op twee stoelen. Daarna kwam Fabiola binnen die samen met Pema en zijn vrouw naar het museum was gegaan.
Fabiola: indrukwekkend. Er waren ook nog relikwieën van de Boeddha. Verder een hele geschiedenis van de Boeddhistische cultuur met prachtige beelden die door de Griekse cultuur beïnvloedt zijn. Ook nog prachtige Perzische schilderingen gezien. Het was een prettig contact met Pema die veel kennis blijkt te hebben over de geschiedenis. Teruggekomen in het hotel hebben Geshe Tenzin, Geshela, Pema, zijn vrouw en ik geluncht. Ik at mixed vegetables met fried momo-s. Daarna nog een Men-la Thanka gekocht en een bestelling voor een stoepa gedaan. Ik ga er zo heen om af te rekenen.We vliegen vanavodn terug met de KLM nummer KL872 vertrektijd 01.40 en aankost 05.55ur plaatselijke tijd. Hoop op een gezonde en behouden thuiskomst!

JanRoelof: mijn hoogtepunten en laagtepunten lagen tijdens deze pelgrimstocht dicht bij elkaar.
Frits: de pelgrimstocht, het onderrricht van de DalaiLama was inderukwekkend maar zo nu en dan ook zoms zeer vermoeiend. et was een reis om niet weer te vergeten. Ik ben blij dat de indrukken van deze reis op de compter gezet zijn. En JanRoelof heft ook nog een heelboel in zijn schrift geschreven. Zeer veel dank, voor jullie inspanningen, getekend, Frits.
Fabiola: Ik vond het een heel voorrecht om met dit gezelschap onder de gezegende leiding van Geshela op stap te mogen gaan. Ik heb heel veel nagedacht over het leven van de Boedha en over hoe het in die tijd geweest moet zijn. Dit vergeleken met de huidige tijd. Ik heb het idee dat er veel van de eenvoud en vriendelijkheid overschaduwd is geraakt. Ik heb ook veel geleerd van de manier waarop geshela hier voor zichzelf opkomt.Kortom: voor herhaling vatbaar!

We zijn rond!

Vrijdag 15 januari Sarnath
Fabiola: Vandaag was een dag met veel mediteren. ’s Ochtends zijn we terug naar de stoepa gegaan om te mediteren. Ondertussen is Geshela voor ons op pad gegaan om een goede taxi te bestellen voor de doorreis en ook nog een binnenlandse vlucht. Ik kan bijna niet geloven dat de reis al zover gevorderd is… tjonge de dagen vliegen voorbij. De dag begon koud en ik heb later gelezen dat er een zoneclips geweest is. Dat maakt deze dag extra bijzonder. Later werd het warmer en zijn we nog even naar het hertenpark gegaan waar Geshela zich weer bij ons aansloot met het goede nieuws dat hij alles had kunnen regelen. Toen zijn we opnieuw naar de Stoepa gegaan en hebben we opnieuw, dit keer samen met Geshela gemediteerd. Aansluitend hebben we maar even chique gedaan: we zijn naar een heel luxe hotel gegaan om ons maar eens te trakteren op een buffet. Ik heb me nog even laten masseren door iemand van het personeel die me dat aanbood toen ik naar het toilet ging. Nou, dat sla ik natuurlijk niet af… koffie gedronken en aan tafel. Voor de variatie was het wel eens lekker om in een verwarmd huis te zijn. De nachten zijn best koud. En dan daarna weer me de TukTuk met z’n allen naar het hotel. Het is wel heel slim van Geshela geweest om in Sarnath te logeren en niet in Varanasi. Wat is het daar druk en smerig zeg… hotel Sarnat is rustig en schoon. We gaan hier op de terugweg weer heen. ..
JR: het hotel waar we ons hebben laten verwennen met heerlijk eten en een warme omgeving deed veel denken aan het hotel wat Lies en ik in Hyderabad hebben gehad en dat ik net met mijn werk was gestopt en daar een week vakantie hebben gehad.

16 januari: van Sarnath naar Kushinagar
Fabiola:Vandaag met de taxi naar Kushinagar. Het is een prima taxi en opnieuw een goede chauffeur. Veel ruimte omdat we de koffers op het dak hebben. JanRoelof voorin als “reisleider”zoals hij nu door Frits wordt genoemd. En Geshela op de achterbank. We zitten allemaal comfortabel gedurende 6 uur heen en weer te rammelen. Je wordt er steeds minder gevoelig voor als je bijna wordt aangereden. Dat is gewoon routine hier. Maar wat een enorm slecht wegdek zeg… Ik denk dat Paris-Dakar hierbij in het niets valt. Maar we hebben het overleefd en ik zit mezelf nu weer op te warmen aan mijn notebook. We verblijven een nacht in een hotel waar je ook niet langer zou willen blijven. We hebben gegeten in een tent langs de kant van de weg. Blijkbaar is dat het beste wat hier te verkrijgen is. We zijn naar een beeld van de Boeddha gegaan waar hij in paranirwana ligt. Ik moet zeggen dat ik door dit beeld enorm werd aangegrepen. Later blijken Frits en JanRoelof dat ook gehad te hebben. Naast dit beeld een stoepa en opnieuw de restanten van een oud klooster. Hier hangt een droevige sfeer. Heel anders dan bijvoorbeeld in BodhGaya. Morgen gaan we nog even naar de Rambhar stoepa en dan reizen we door naar Lumbini… En nu ga ik lekker onder de wol tegen mijn waterkruik aanliggen. Tibetaanse wollen sokken aan… brrrr….
JanRoelof: ik mag inderdaad voorinzitten gezien mijn reisziekte kwaliteiten. De eerste indruk is dat dit een verbetering is. De kou in Kushinagar deed met denken aan de koude in de Tibetaanse hoogvlakte. We kunnen de kamers niet direct betrekken: die moeten nog eerst worden schoongemaakt. We gaan dan eerst en hapje eten lang de weg wat een schril contrast was met wat we gisteren hebben ervaren. Zoals al gezegd maakt de Boeddha in Paranirvana ook op mij een diepe indruk. Dat beeld zal niet uit mijn geest verdwijnen.

17 januari: van Kushinagar naar Lumbinbi
We zijn dus eerst na een muisstille en donkere nacht (geen elektriciteit lang leve m’n knijpkat), eerst naar “restaurant de losse klomp” gegaan, aldus Frits die altijd een vrolijke inbreng heeft. Het restaurant bestaat uit een kale donkere ruimte waar de vetvlekken van vorige maaltijden nog de goudkleurige tafelkleedjes ontsieren. Daar na enig aandringen een ontbijt genuttigd bestaande uit gekookte witte eieren en toast. Voor Frits en JanRoelof zwarte koffie en voor Geshela en mij een Indiase thee. Enigszins blij dit pand te verlaten steven we naar de Rambhar stoepa waar we in aandacht en matra’s reciterend omheen lopen. Vervolgens hebben we uitgebreid gezamenlijk gemediteerd nadat er wat offergaven geschonken werden: elk 3 kaarsjes en wat wierrook. Na afloop opnieuw een aantal keer om de stoepa en vervolgens nog een witte katha geschonken en toewijdinggebeden gepreveld voor het welzijn van alle levende wezens. Want ja, In het Mahayana Boeddhisme sluit je alle levende wezens in je hart.
En dan: op naar Lumbini! Na opnieuw een dolle rit komen we aan bij de grens met Nepal. In een soort garage moeten we wat papieren invullen aan een lange tafel en met die documenten moeten we naar een huisje waar we onze paspoorten moeten afgeven, geld betalen. Geshela gaat een kopij maken van onze paspoorten want we blijken pasfoto’s te moeten hebben die we natuurlijk geen van allen hebben. Maar geen nood: een kopij kan ook. Het is altijd spannend: mogen we of mogen we niet de grens over. Maar het is allemaal geen probleem. We stappen de grens over, de taxi stond daar al, gaan naar het toilet en ondertussen blijkt Geshela een hotelletje voor ons geregeld te hebben genaamd Prakash Shrestha aan de Siddharthanagar 1. De straatnaam is veelbelovend. We zijn op de juiste weg richting Lumbini waar de Boeddha geboren is. We reizen heen en terug Want in Lumbini zelf kun je niet logeren en er is behalve de geboorteplaats van de prins Siddhartha niet zo veel te doen. Het is er rustig en zelf vond ik een plekje onder een oude boom - naast een bassin waar de moeder van Siddhartha zichzelf voor de geboorte in gewassen heeft en waar de jonge prins zijn eerste badje in kreeg- het meest sfeervol. In een soort tempeltje tussen de ruines van een oud klooster ligt dan een steen op de plek waar de Boeddha geboren is. Nauwkeuriger kan het niet. Volgens de overlevering zou hij uit de zei van z’n moeder geboren zijn… soort onbevlekte ontvangenis dus… van dit soort verhalen word ik altijd erg kritisch. Na wat rond te wandelen en een aantal foto’s nemen keren we terug naar de taxi om naar het hotel te gaan. We zijn allemaal moe en het hotel is lekker warm. We hebben behoefte aan warmte en rust.
JanRoelof: wat me opvalt, is dat er zoveel verschillende stromingen binnen het Boeddhisme hier aanwezig zijn. Mensen in het grijs, mensen in het wit, in het geel, bordeauxrood. We krijgen een hele dikke extra deken in het hotel waardoor ik mijn slaapzak dit keer niet nodig heb.

18 januari: van de grens bij Nepal terug naar Sarnath.
Vandaag kies ik ervoor op de achterbank te gaan zitten. Dan kan ik ook zo nu en dan liggen wat me heel goed bevalt. Vandaag staat alleen de terugtocht op het programma. Hoewel het in kilometers niet zo ver is, moet je hier vanwege de slechte staat van het wegdek dubbele tijd rekenen ten opzichte van in Nederland. Onderweg gaan we naar een stalletje om te eten: beter is er niet. De zon schijnt maar we kiezen ervoor binnen te gaan zitten vanwege het stof wat het verkeer doet oplaaien. Geshela duikt de keuken in om orders te geven. Het is duidelijk dat hij erg verwesterd is. Hij maakt alles schoon en drinkt zelf ook alleen nog maar mineraalwater uit de fles. We eten een lekkere omelet met djapathi. Terwijl we zitten te smullen komen er bussen vol met mensen die op pelgrimstocht zijn, aan. En wat schetst onze verbazing? Monnik Simon of Tendar stapt uit een van de bussen samen met Annelies en een bevriende Geshe van Geshela uit het Nalanda klooster te Frankrijk. Ze zijn met 18 mensen op pad. De organisatie ligt bij Indiase mensen die ze daarvoor hebben ingehuurd. Ik moet zeggen dat ik me met dit kleine groepje erg bevoorrecht voel. Bovendien: wij hebben de vier plaatsen nu bezocht die de Boeddha heeft aangeraden. Dat konden zij niet voor mekaar krijgen, teveel mensen ziek onderweg… Nog even Frans kunnen praten en nieuwe bouwplannen bekeken met Tendar. Tjonge, dat confronteert me dan toch wel weer met het feit dat wij er maar niet in slagen in Deventer geen vaste meditatieruimte kunnen vinden… ik hoop echt dat we daar dit jaar wel in zullen slagen…
Frits: nadat we een tijdje hadden doorgereden moest Fabiola naar het toilet. Er werd een stop gemaakt bij een benzinestation. Fabiola moest achter een muurtje naar wat later een mannenurinoir bleek te zijn… iets verderop zaten een aantal mannen ongestoord verdiept in de wereldpolitiek. Ze trokken zich dus niets aan van deze gebeurtenis. Volgens Frits is er maar één oplossing voor deze grote hoeveelheid mensen en dat is driekwart van de mannen laten steriliseren. Nou ja, ondertussen heeft Frits ook een heel dik boek met bonnen uitgeschreven vandaag: wegens wildplassen en verstoring van de openbare orde… mijn dag is goed!
In het hotel aangekomen heeft Geshela bij een Tibetaans restaurant heerlijke momo’s en soep opgehaald. Diegene die alle momo’s op kon eten kon lid worden bij de momo-club. Geshela is erelid.
JanRoelof: na een reis van 8 uur zijn we in Sarnath aangekomen en ik voel me wonderwel erg goed. Voorin zitten, medicijnen en zo nu en dan een stop blijken hun uitwerking niet te hebben gemist. Ik heb de laatste dagen veel Naanbrood gegeten en dat is me goed bevallen.

Sarnath en Varanasi (met 1 s...)

Donderdag 14 januari
Allemaal heel veel liefs terug van ons allen… we genieten erg van jullie reacties: blijven schrijven dus! Geshela wordt ook op de hoogte gehouden. Dat is goed voor zijn Nederlands…
Nou, laat ik bij gisteravond beginnen. Nadat ik mijn kamer had ingericht en gerust had op bed kwam Geshela even checken of alles in orde is. Ik zei ja, maar noemde dat er toch wel veel lawaai was van het verkeer. Nou, ik moest persé van kamer wisselen, of ik nou hoog sprong of laag. Ik kreeg zijn kamer waarbij hij wel zei dat het een Indiaas toilet heeft. Nou, dat heeft hier mijn absolute voorkeur. Veel hygiënischer en wat mij betreft een fijnere houding. Dus: no problem. Opnieuw inrichten en hij verhuisde naar en kamer op de hoek met en soortgelijk toilet. Vanochtend moesten we om 8 uur beneden zijn. Warme douche genomen en na een licht ontbijt met omelet met kaas en toast vertrokken we in eerste instantie naar de dokter voor JanRoelof. Die had redelijk geslapen maar zijn energie houdt niet over. (Ook nu valt het licht weer uit… je raakt daaraan gewend. Noodaggregator aan…). Gelukkig konden we met z’n allen nij het consult aanwezig zijn zodat we het Indiase Engels van de dokter uiteindelijk konden vertalen naar begrijpelijke taal. JanRoelof kon meteen in de huisapotheek de voorgeschreven medicijnen ophalen. Het is allemaal gelukkig niet zo erg: reisziekte. Rustig wandelen, fruit eten en medicatie innemen. Vervolgens zijn we samen naar de Dhamekstoepa en naar het hertenpark gegaan (beiden grenzen aan elkaar). Dit ligt allemaal in Sarnath waar we logeren en wat slechts 10km van Varanasi is. Nadat prins Siddartha de verlichting had bereikt onder de Bodhiboom te BodhGaya gaf hij voor het eerst onderricht aan zijn 5 discipelen in het hertenpark. Dit wordt het eerste draaien van het dharmawiel genoemd. Wat een bijzonder mooie en aangename plek om te vertoeven! We zouden samen gaan lunchen in een Tibetaans restaurantje maar dat was voor JanRoelof toch teveel. We besluiten op te splitsen: ik blijf met Frits in het restaurant en JR en Geshela gaan elders wat rijst eten en gaan terug naar het hotel Geshela zou ons dan weer opzoeken in het hertenpark. Na een lekkere noodle maaltijd struinen Frits en ik dus weer naar het Hertenpark waar we even uitrusten in het gras, wat praten en omdat de zon achter de wolken verdwijnt en we lang genoeg gezeten hadden in een nieuw gebouwd tempeltje gaan kijken. Ik koop een leuke reisgids en vervolgens bellen we Geshela op want we zijn al een paar uur verder. Geshela kwam na wat heen en weer gepraat uiteindelijk alsnog onze kant op. We nemen nog wat foto’s en besluiten naar het hotel te gaan. We verlaten het Hertenkamp en wat schetst onze verbazing? Monnik Michaël staat bij de uitgang samen met een aantal vrienden, monniken. We omhelzen elkaar… wat een leuke verrassing! Misschien treffen we elkaar nog in Lumbini… wij gaan terug naar het hotel en Geshela heeft een Internet dongel voor mij besteld á INR 2100,-. Kan ik dus overal op internet hoop ik. We rusten even en ik maak mapjes voor mijn foto’s. Eindelijk een beetje orde in de chaos. Om 18.00uur eten we zonder JR wat soep en we moeten weg want om 19.30u. is er elke avond een soort offerande aan de Ganges. Volgens Geshela heel mooi. En dan volgt en dolle rit met z’n drietjes achter op een TukTuk. Dit is onbeschrijfelijk. Lachen dat Frits en ik gedaan hebben! Gelukkig heeft Frits geen kunstgebit want het zou zo uit z’n mond gevallen zijn. Zo erg rammelde dat ding, en snel dat we gingen… Uistappen en winkelpromenade langs en dan de bekende trappen af naar de Ganges rivier. Daar heb ik nog wat meegezongen en een bloemofferande met licht aangeboden aan de Ganges. Ook Geshela deed mee, wat me enigszins verbaasde. Na afloop wat langs de kade gelopen en toen kwam een bootsman ons vragen of een stukje met de boot wilden varen. Na het bekende onderhandelen van Geshela over de prijs gingen we mee. Eerst een stuk stroomafwaarts naar een plek waar non-stop lijken verbrand worden, meerdere tegelijk en volgens Geshela zijn er altijd wel 10 wachtende… we reciteerden mantra’s en toen weer stroomopwaarts. Geshela wilde eerst meer naar de overkant varen omdat het water aan die kant helder is. Halverwege kregen we om de beurt water over ons hoofd als een zegening. Omdat het as van zijn ouders en broer in de Ganges is uitgestrooid heeft dat een mooie betekenis en ik moet zeggen dat me dit ook geraakt heeft. Toen tussen de boten laveren en terug de kade op. Trappen op en toen hebben we bij een kraampje een soort rijst-pudding-broodjes gegeten met een pittig sausje en liet Geshela speciaal voor ons zoete pannenkoeken bakken en kregen we nog een kop chai, Indiase thee. Dit vulde goed en was eigenlijk ook voldoende voor vandaag. We spraken nog met een vrouw uit Parijs die in haar eentje op doorrijs is. Moedig hoor om dat als vrouw alleen te doen. Ze vond het zelf ook heel zwaar… Vervolgens weer de winkelstraat door. Die is erg lang en druk dus bestelde Geshela twee Rickchars, een voor Frits en ik en een voor hem. Daarna overstappen in de TukTuk die een toeter met nagalm had: we lagen met z’n drieën in een deuk. Het leek wel op en computerspelletje waarbij je steeds in een ander level uitkwam: dan tussen de koeien, dan over een modderparcours, dan tussen allemaal fietsers enzovoorts. Iedere keer als we andere voertuigen inhaalden kregen we een extra leven. Nou met al die levens op zak hoop ik dat de ons resterende dagen van deze mooie pelgrimstocht voorspoedig zal verlopen en dat we allemaal in goede gezondheid de eindstreep zullen halen! Nog even checken of ik met mijn nieuwe dongel op internet kan en dan duik ik m’n bed in! Morgen om 8 uur weer gezond en wel aan de ontbijttafel!

Na BodhGaya... op naar Varanassi!

Vrijdag 8 januari

Fabiola: het was een pittige dag: eerst kregen we een initiatie van zijne heiligheid en na een korte pauze heeft hij de laatste verzen voorgelezen. Hij ging er als een sneltrein doorheen. Vermoeiend dus, want ik probeer altijd wel te begrijpen wat ik lees waardoor ik chronisch achterliep en uiteindelijk totaal uit het oog verloor waar hij was. Tijdens de middagpauze was ik alleen op pad gegaan. Ik heb mijn eigen Mahamaja hotel waar ik altijd hartelijk ontvangen wordt maar waar ik alleen heenga omdat dit een redelijk schoon toilet heeft. Ik zal jullie een beschrijving van de latrines besparen. Ik ben namelijk van mening dat een beschrijving daarvan al ziekmakend is. Daarna ben ik in m’n eentje op zoek gegaan naar een waterreservoir wat ik op internet gelezen had. Tot mijn grote verassing trof ik daar een Boeddhabeeld aan waarvan ik een foto heb op mijn werk . Ik had al zo’n gevoel dat dit beeld zich daar zou kunnen bevinden. Grappig dat dit dan ook nog eens blijkt te kloppen. Tenslotte vond ik een meditatiepark waar ik samen met JR en Frits na de les heerlijk gemediteerd heb met de stoepa op de achtergrond. Wat een energie en de temperatuur? Zo rond de 21 graden? Heerlijk hoor in de zon… prachtige vogelgeluiden, bloemen, eekhorentjes palmbomen en een fris briesje. Toen we zaten te mediteren hoorden we op de achtergrond de sonore geluiden van een Tibetaanse dienst. Duizenden monniken en nonnen bleken er aanwezig te zijn. Ik had hele mooie foto’s kunnen maken ware het niet dat we het fotoapparaat niet mee mogen nemen tijdens de lessen… maar goed we blijven hier nog een tijdje, dus er komt vast nog wel een gelegenheid… Vanavond weer in ons stam restaurantje gegeten. Ik had een mo-mo soep en heeft me heel goed gesmaakt. Nog twee dagen les… de tijd vliegt!
JanRoelof: ‘savonds bleek de batterij van de zaklamp van Frits leeg te zijn. Bij de eerste zaak kregen we te horen dat het en soort batterij is die niet in BodhGaya te koop is. Bij een tweede winkel bemoeit een monnik zich hiermee en zegt dat het een oplaadbare batterij is. Hij stopt de losse onderdelen weer in mekaar en wat blijkt: hij doet het weer! We komen met deze monnik in gesprek die uit Buthaan komt en ve3rvolgens kregen we een uur college van hem zonder enige mogelijkheid te krijgen om er tussen te komen…
Frits: Toen diezelfde monnik de lamp klaar had en het licht weer liet schijnen zei JR:”het likt wel of je een tovenaar bent!” waarop ik zijn Rechterhand vastnam en vroeg of hij magische handen had. Waarop hij JanRoelof en mij met zijn voorhoofd aanraakte en zei :’nee, k ben geen tovenaar” en daarna begon hij te praten over de Dharma en over hoe de mensen met elkaar om gingen en daar was geen speld tussen te komen. Na een half uur zijn we samen naar buiten gegaan waar hij verder ging met de uitleg over de dharma en hij vertelde ons dat de dharma wel moeilijk is maar eigenlijk ook heel simpel. Waarop ik op een gegeven moment de brutaliteit had om tegen hem te zeggen “excuse me, mag ik vragen uit welk klooster u komt?””I,come from Gaden monastry”. Daarop ging zijn betoog verder tot op een gegeven moment een andere monnik naderde die hem in het Tibetaans aansprak waarop JR en ik hem hebben bedankt voor het onderricht en toen vroeg ik of hij een debat meester is waarop hij niet volmondig ja zei maar wel met zijn hoofd van “ja”knikte. JR en ik liepen weg en lachten tot elkaar dat er veel op ons pad was gekomen. Dit was het einde van een heerlijke avond.

Zaterdag 9 januari
Fabiola: Vanochtend voel ik me gelukkig beter dan gisteravond. Toen ben ik wat koortsig naar bed gegaan. Frits is stevig aan de hoest en JanRoelof is erg vermoeid door alle drukte. Met deze ziekenboeg zijn we gezamenlijk naar een zegening van witte Tara gegaan door zijn heiligheid en we kregen allemaal een langlevenpil. Nou, ik ben inderdaad een stuk opgeknapt. Op het eind heb ik monnik Michael maar de speculaas gegeven die ik voor hem had meegebracht. Dat vond hij erg leuk en na een kort: “we will meet each other egain and again….” Was hij weer vertrokken. Hij reist door naar Nepal. Na de ochtend konden we nog even naar een toespraak van zijne heiligheid gaan alleen voor westerlingen. Toen hij binnenkwam heeft hij vlak voor me gestaan om even met een monnik te praten die ook snot verkouden bleek te zijn. Daar moest hij erg om lachten. Hij verzocht ons allen naar Tibet te gaan en met eigen ogen te observeren wat daar gaande is. De onderdrukking van de Tibetanen en hun cultuur. Vervolgens heeft hij per land aangegeven hoeveel aanwezigen er waren. Er blijken 16 Nederlanders te zijn. Na de toespraak nodigde hij ons na een kort overleg uit om samen met hem op de foto te gaan per land. Maar helaas: iedereen sprong zo enthousiast naar voren en het werd een gedrang zodanig dat hij van alle kanten omringt werd met mensen. De beveiliging greep in en toen ik voor de tweede keer pal voor hem stond moest hij zich omkeren om weg te gaan. Daarna naar het hotel en even op het balkon in het zonnetje gezeten. Ik voel dat ik wat kleur heb gekregen. Daarna nog naar de Bodhi-tempel geweest, de meditatietuin en het meer waar de Boeddha beschermd werd door een naga tijdens een zware storm… nou ja, de ene foto na de andere genomen en ook weer genoten. Maar wat een drukte! Daarna samen gaan eten maar JR vond het een beetje te veel worden. Ik sprak nog met Kira uit Sidney die Michael ook heel goed blijkt te kennen en met een vrouw uit Nederland. Waarschijnlijk zie ik Kira morgen terug want zij blijkt net als wij morgen naar de Gierenberg te gaan waar de Boeddha de hartsoetra doorgaf: vorm is leegte, leegte is vorm… ik heb er zin in: we vertrekken om 6.30 uur ’s ochtends, dus nu naar bed!!!
JanRoelof: bij aankomst voor de laatste lezing van de Dalai Lama blijken de stoelen die daar altijd zo keurig stonden weg te zijn. Bij de bewaking zagen we ineens dezelfde stoelen staan die er voor die tijd nooit stonden. Dus wij halen “onze” stoelen op, maar dat was niet helemaal de bedoeling. Want opeens bleek de bewaking stoelen gehuurd te hebben. Ook in India is het zo dat gelijk hebben niet altijd gelijk krijgen is. Toch kregen we een stoel, die mochten we lenen, als we maar in het zicht van de bewaking bleven zodat ze konden zien wat we ermee zouden doen. Later op de dag ben ik nog met Fabiola samen naar de stoepa enzo geweest. ’s Avonds gaan we uit eten. En weer heel veel mensen en een vol restaurant. Toen we uiteindelijk een plekje hadden en het nog een uur duurde toen knapte er wat bij me. Ik ben naar en rustig restaurant gegaan en heb in m’n eentje gegeten.
Frits: ik heb niets toe te voegen over deze dag. Ik weet wel dat Geshela later nog wat over die 2 stoelen aan de bewaking heeft gezegd.

10-01-09
Fabiola:|Tjonge wat een dag! Tureluus lig ik op bed. Eerst vertrokken we dus per Taxi naar de Gierenberg wat toch wel 2 uur rijden is op de gebruikelijke Indiase manier. Ik ben er achter gekomen dat de mensen met het meeste geld (zichtbaar in het feit dat je blank bent of een duurdere auto) die hebben voorrang en de rest moet wijken. Daar aangekomen bleek Geshe Tenzin een heerlijk warm ontbijt bij zich te hebben bestaande uit gekruide aardappeltjes met een sausje en daar nog een broodje bij. De tent (letterlijk) waar we zaten bracht ook nog chai, de heerlijk kruidige Indiase thee. Toen de gierenberg op. Het was een korte maar wel redelijk steile klim. Dus Geshela wilde dat we langzaam naar boven gingen. Het was mistig en koud en op de achtergrond in de jungle hoorde ik de vossen huilen. Indrukwekkend blauw kleurige rotsblokken. Boven aangekomen hebben we de hartsoetra gereciteerd en nog een paar rondgangen gemaakt en neerbuigingen gedaan bij een soort altaartje. Ik had nog wel langer kunnen blijven mede doordat ik in een hoekje zat waar drie monniken in close harmony gebeden aan het reciteren waren inclusief de hartsoetra. Ik heb er een kort filmpje van gemaakt ook omdat ik zo graag het gezang wilde opnemen. “this no singing Fabiola…”nou ja als dat geen zingen is… Maar goed, we mochten niet te lang dralen want onze gids Geshela wilde verder naar het Nalanda klooster… Onderweg moesten we toch nog even stoppen. Blijkt er een warm water geiser te zijn met helende krachten. Dus Frits moest zijn schoenen uit en kreeg emmers vol warm water over zijn voeten. Terwijl ik aan het typen ben valt alle stroom uit, helaas houdt het straatgeluid dan ook niet even op. De nood aggregator gaat aan en een gezellig geel licht gaat aan… Helaas het mocht niet baten. Ook dat ding stopt ermee. Gelukkig geeft mijn notebook licht. Wat je verder bij die warm water bron allemaal tegen komt dat wil je niet weten. Ik heb een foto gemaakt van een soort put waar mogelijk wel 100 man in zit te baden… tjonge, of dat gezond is… ik heb ook nog zo’n slok van dat water binnen gekregen en een rode streep op mijn voorhoofd. “Manny blessings memsaheb”… “Very nice ja Fabiola”. Ja, van de mannen moet je het hebben.
Toen naar het Nalanda klooster. Nalanda is een samenvoeging van 2 woorden: Na wat positieve daden betekent en landa wat wijsheid betekend. Nou, daarmee druk je in één woord het hele pad naar verlichting uit. Dat was een heel bijzondere plaats waar ik ook weer langer had willen blijven. De zon scheen inmiddels heel aangenaam met een lichte frisse bries. Heerlijk. Samen met beide Geshe’s gemediteerd en ik moet zeggen dat ik nog uren door had kunnen gaan. Maar helaas… de mannen wilden weer verder. Toen zijn we nog naar het museum gegaan. Prachtige beelden gezien, heel aandoenlijk ook. En dan weer de hele weg terug met de gebruikelijke avonturen. Zoals Fris beeldend zei “àls je hier langs de kant van de weg staat dan heb je de kleren ook gestreken!”
Frits: Bij de warmwaterbronnen, voordat we binnenkwamen werd het warm water over ons hoofd gegooid waarop ik JR en F zag en vroeg of ze onder de douche waren geweest…vervolgens kreeg ik water over mijn hoofd en die man vroeg mij of ik een mantra wilde nazeggen en hij vroeg aan mij mijn leeftijd (70) en mijn naam (Frits) waarop hij INR100,- vroeg. Daarna gingen we naar beneden waar Geshela me riep en werd opnieuw besprenkeld werd met water en waarop Geshela mij sommeerde om de schoenen uit te doen en de sokken uit moest. Er werd warm water over mijn benen gegooid en ik kreeg weer water over mijn hoofd en de hele riedel van hoe oud en naam etc zich herhaalde. Daarop vroeg hij de naam van mijn vader “Arend” but you will not have INR100,- from me. Daar was hij niet zo blij mee. Fabiola zei tegen mij “misschien krijg je nu wel weer nieuwe voeten”… “nou, dat hoeft niet… als de ontstekingen maar weg gaan”. Het warme water aan mijn voeten gaf me wel een goed gevoel waarop ik de volgende morgen aan JR zei: het lijkt wel of die plekjes op mijn benen weg zijn. Dat is einde van het verhaal van deze dag.
JR: Ook voor mij was de gierenberg een indrukwekkende ervaring. Daarna zijn we naar een grot waar koning Bilopa na zeer slecht karma in een leven toch verlicht kon worden. Dat is een bekend voorbeeld uit de dharma. Het aardige daarvan voor mij was dat dit werd uitgelegd door Geshe Samten die in Australie werkzaam is omdat mijn 2-de Tibetaanse naam ook Samten is. Om 18.00uur zijn we weet thuis en zijn zwaar vermoeid. We besluiten niet meer het hotel uit te gaan. Fabiola blijft deze avond op haar kamer. Zij voelt zich niet lekker.

11-01-10
JR: Fabiola heeft ’s nachts overgegeven. Geshela moet ook hoesten en na het ontbijt gaat Fabiola weer naar bed. Frits en ik gaan ook even liggen en slapen met tussenpozen tot 14.30uur! Verder blijft het een rustdag. ’s Avonds gaan Frits en ik nog even naar buiten voor wat beweging. Bij het verlaten van het hotel vragen we bij de receptie om een lamp te vervangen bij mijn bed. Bij terugkomst is de lamp niet vervangen maar is mijn bed wel opgemaakt! Geshela zorgt de heel dag voor ons. Brengt flessen water, haalt middageten en haalt avondeten en brengt ook nog heet water. Als Geshela het avondeten haalt gaan wij even liggen tot hij terug komt en als hij terug is dan liggen we alweer te slapen… om 21.30u. gaan we naar bed en vallen onmiddellijk weer in slaap…
Frits: Ik sluit me aan bij JR. Geshela kwam ’s avonds nog de druppels in mijn ogen doen en ik moest drie minuten mijn ogen dicht houden. Hij vraagt of we nog wat te eten willen en dat beamen we. JR lag nog wat onder de dekens. Ik erboven. Ik ging ook even liggen en hoorde JR al snurken. Ik dacht waarom ga ik er ook niet achteraan. Toen kwam Geshela het eten brengen en verdeelde het eten, en JR aten het op, we plaatsten de borden op de gang, pyama aan, bed in en weer slapen. Dat alles in een heel snelle tijd want we hadden het gevoel dat we nog zeer vermoeid waren.
Fabiola: ik was hondsberoerd: hoofdpijn en misselijk. Geshela heel erg bezorgd: voelen of ik koorts had, Tibetaans pil gegeven waar hij zelf ook eerst een slokje van nam, soep gebracht die ik na twee happen liet staan en voor de rest: liggen met de ogen dicht en pluggen in de oren tegen het geluid. Ik was bang dat ik een hersenvliesontsteking had. Zo beroerd was ik. Maar na in inname van de Tibetaanse Pil voelde ik langzaam de lucht in mijn hoofd opklaren. Heb daarna heel goed en vast geslapen.

12-01-10
Frits en JR: ‘s ochtends worden we zowaar vóór de wekker wakker. Geshela vraagt ons bij mekaar te komen om de reisplanning door te spreken voor de komende dagen. Gezien onze lichamelijke staat besluiten we van de nog 5 resterende plaatsen nog 3 in het programma op te nemen zodat we wel de vier belangrijkste plaatsen kunnen bezoeken.
Vandaag zijn we naar de Mahakala grotten gegaan. Een korte rit van ongeveer 1 uur. We zijn pas in de namiddag vertrokken zodat we ’s ochtends nog wat konden rusten. Het weer was zonnig. Tijdens het omhoog klimmen liepen JR en Frits samen een stukje op. Frits zegt tegen JR “wat is hier een armoede, wat een bedelaars… het werd me te veel.””JR zei, ja Frits, dit is nu eenmaal zo” We werden voortdurend aangesproken door mensen die wat aan ons wilden verkopen. Na een stevige klim, ook weer langzaam, kwamen we bij de grot.
Fabiola: Schoenen moesten weer uit en vervolgens kropen we om de beurt door een smal holletje de duisternis in. Daar bleek een Boeddhabeeld te staan waar hij heel mager is. Toen is Mahakala gekomen om hem te beschermen. Vervolgens wat foto’s genomen waardoor ik op mijn apparaat het beeld kon zien en dan weer naar buiten. Het was daar zeer benauwd binnen. Geshela heeft nog wat gebeden en we hebben nog wat foto’s gemaakt en toen begonnen we aan de afdaling, terug naar de taxi.
Frits: Op deze terugweg kocht Geshela voor ons zoute koekjes en JR zoete koekjes. Frits liep naast Geshela die koekjes liep te eten. Ik voelde me bezwaard om bij al die arme bedelaars te eten. Ik stopte de koekjes weg. Geshela sprak me aan ”frist, eating!” en ik vroeg waarom? Geshela zei: “dat is hun werk, en jij eet je koekjes op.” Later aan het eind werd Fabiola lastig gevallen door een klein meisje die Fabiola niet los wilde laten en nog een eindje achter de taxi aanholde. We reden door naar een plaats valkbij BodhGaya waar de Boeddha 6 jaar voor zijn verlichting gemediteerd had: Niranjana. Daar hebben we heerlijk gepicknickt onder de bomen bij een tempeltje met een mooi uitzicht. Bedelende kinderen werden bij ons weggehouden. Honden bleven op respectabele afstand liggen toekijken. Daarna gingen we naar een boom waar de Boeddha 6 jaar mediteerde en hebben we opnieuw de hartsoetra voorgelezen. Daarna nog 3 keer om de boom heen en licht aangeboden samen met wierrook en een katha. De rivier die beschreven is in het verhaal over de Boeddha is breed en lag helemaal droog. Her en der nog een plas water waar de was in gedaan werd en aan de kanten werd dezelfde was gedroogd. Daarna weer terug naar het hotel waar we gegeten hebben en waar we voor het eerst na een paar dagen ons dagboek bij de redactie hebben bijgewerkt. Morgen een redelijk zware trip naar Varanassi! Hoop dat we ons allen goed voelen!

13-01-10
Fabiola: Vanochtend werd ik wakker met de wens om nog een keer naar de Bodhi-boom te gaan en er samen met Geshela te mediteren. Vlak daarna werd er op de deur geklopt door Geshela: of we naar de Bodhi boom konden en dan om 11.00u vertrekken. Zo gezegd zo gedaan. Na een eerste ontbijt in dit hotel met Geshela samen, gingen we op stap. Er werden zakken vol fruit gekocht voor offergaven en na een rondgang rond de Mahabodhi stoepa konden we aansluiten bij een lange rij om zo bij een groot Boeddhabeeld te kunnen offeren. Ik kon nog een aantal foto’s en zelfs een filmpje maken want de gewaden werden net weggehaald en er werden nieuwe gewaden aangeboden. Daarna nog 3 rondgangen in aandacht en een leuk detail is dat het lichtjes begon te regenen… “many blessings ja!”. Na 3 rondgangen nog even bij de bodhi boom gebeden gereciteerd en dan namen we afscheid met bij mij wel het verlangen hier ooit weer terug te kunnen komen. Bodh Gaya is echt heel bijzonder en ben ik blij dat we hier zo lang hebben kunnen doorbrengen. Dan zijn we doorgereden naar Varanassi over voornamelijk een twee baansnelweg heen en terug. Nou ja, wat heet. Zo nu en dan is er en zebrapad en fietsen er mensen, of zijn er spookrijders om een short-cut te nemen, of loopt er een of ander dier wat rond te lummelen. Gelukkig hadden we een goede chauffeur. Onderweg in een wegrestaurant gepicknickt in een… hoe zal ik dat nou omschrijven: het betonnen skelet van wat aangekleed misschien nog wel wat zou kunnen lijken. Maar oh, ik heb de gaten nog in m’n rug van de blikken van de mannen die achter me stonden. Geshela heeft er warm gegeten en wij onze toastjes van ’s ochtends samen met nog wat ei en een heerlijke kop warme Lemon Ginger met honing die we in mijn thermosfles hadden meegenomen. Om 16.30 kwamen we aan in het hotel wat volgens Geshela “very nice ja” is. Ach ja, nadat ik van de rugleuningen van 2 stoelen een matras heb gemaakt en ik mijn kleurrijk Tibetaans dekentje heb neergelegd (en de wc-bril heb ontsmet met SOS-handcréme) kan ik er wel mee leven. We rusten uit en gaan dan even kijken hoe de keuken hier is. Ik mis nu al ons mooie Tibetaanse stam-restaurantje van Bodh-Gaya. Wat heb ik daar heerlijk gegeten! Nou ja, ik sta open voor het moois wat Varanassi volgens Geshela te bieden heeft.
Aan mijn collegae: tjonge, wat hebben wij een super de luxe optrekje zeg! Ruilen met een Indiaas hutje? Bovendien: als je hier niet luistert krijg je gewoon stokslagen en al helemaal als je tot de laagste kaste behoort. Dan heb je helemaal niets te zeggen… ik zou na deze rit wel willen bijkomen op mijn bureaustoel hoor…