Vrijdag 15 januari Sarnath
Fabiola: Vandaag was een dag met veel mediteren. ’s Ochtends zijn we terug naar de stoepa gegaan om te mediteren. Ondertussen is Geshela voor ons op pad gegaan om een goede taxi te bestellen voor de doorreis en ook nog een binnenlandse vlucht. Ik kan bijna niet geloven dat de reis al zover gevorderd is… tjonge de dagen vliegen voorbij. De dag begon koud en ik heb later gelezen dat er een zoneclips geweest is. Dat maakt deze dag extra bijzonder. Later werd het warmer en zijn we nog even naar het hertenpark gegaan waar Geshela zich weer bij ons aansloot met het goede nieuws dat hij alles had kunnen regelen. Toen zijn we opnieuw naar de Stoepa gegaan en hebben we opnieuw, dit keer samen met Geshela gemediteerd. Aansluitend hebben we maar even chique gedaan: we zijn naar een heel luxe hotel gegaan om ons maar eens te trakteren op een buffet. Ik heb me nog even laten masseren door iemand van het personeel die me dat aanbood toen ik naar het toilet ging. Nou, dat sla ik natuurlijk niet af… koffie gedronken en aan tafel. Voor de variatie was het wel eens lekker om in een verwarmd huis te zijn. De nachten zijn best koud. En dan daarna weer me de TukTuk met z’n allen naar het hotel. Het is wel heel slim van Geshela geweest om in Sarnath te logeren en niet in Varanasi. Wat is het daar druk en smerig zeg… hotel Sarnat is rustig en schoon. We gaan hier op de terugweg weer heen. ..
JR: het hotel waar we ons hebben laten verwennen met heerlijk eten en een warme omgeving deed veel denken aan het hotel wat Lies en ik in Hyderabad hebben gehad en dat ik net met mijn werk was gestopt en daar een week vakantie hebben gehad.

16 januari: van Sarnath naar Kushinagar
Fabiola:Vandaag met de taxi naar Kushinagar. Het is een prima taxi en opnieuw een goede chauffeur. Veel ruimte omdat we de koffers op het dak hebben. JanRoelof voorin als “reisleider”zoals hij nu door Frits wordt genoemd. En Geshela op de achterbank. We zitten allemaal comfortabel gedurende 6 uur heen en weer te rammelen. Je wordt er steeds minder gevoelig voor als je bijna wordt aangereden. Dat is gewoon routine hier. Maar wat een enorm slecht wegdek zeg… Ik denk dat Paris-Dakar hierbij in het niets valt. Maar we hebben het overleefd en ik zit mezelf nu weer op te warmen aan mijn notebook. We verblijven een nacht in een hotel waar je ook niet langer zou willen blijven. We hebben gegeten in een tent langs de kant van de weg. Blijkbaar is dat het beste wat hier te verkrijgen is. We zijn naar een beeld van de Boeddha gegaan waar hij in paranirwana ligt. Ik moet zeggen dat ik door dit beeld enorm werd aangegrepen. Later blijken Frits en JanRoelof dat ook gehad te hebben. Naast dit beeld een stoepa en opnieuw de restanten van een oud klooster. Hier hangt een droevige sfeer. Heel anders dan bijvoorbeeld in BodhGaya. Morgen gaan we nog even naar de Rambhar stoepa en dan reizen we door naar Lumbini… En nu ga ik lekker onder de wol tegen mijn waterkruik aanliggen. Tibetaanse wollen sokken aan… brrrr….
JanRoelof: ik mag inderdaad voorinzitten gezien mijn reisziekte kwaliteiten. De eerste indruk is dat dit een verbetering is. De kou in Kushinagar deed met denken aan de koude in de Tibetaanse hoogvlakte. We kunnen de kamers niet direct betrekken: die moeten nog eerst worden schoongemaakt. We gaan dan eerst en hapje eten lang de weg wat een schril contrast was met wat we gisteren hebben ervaren. Zoals al gezegd maakt de Boeddha in Paranirvana ook op mij een diepe indruk. Dat beeld zal niet uit mijn geest verdwijnen.

17 januari: van Kushinagar naar Lumbinbi
We zijn dus eerst na een muisstille en donkere nacht (geen elektriciteit lang leve m’n knijpkat), eerst naar “restaurant de losse klomp” gegaan, aldus Frits die altijd een vrolijke inbreng heeft. Het restaurant bestaat uit een kale donkere ruimte waar de vetvlekken van vorige maaltijden nog de goudkleurige tafelkleedjes ontsieren. Daar na enig aandringen een ontbijt genuttigd bestaande uit gekookte witte eieren en toast. Voor Frits en JanRoelof zwarte koffie en voor Geshela en mij een Indiase thee. Enigszins blij dit pand te verlaten steven we naar de Rambhar stoepa waar we in aandacht en matra’s reciterend omheen lopen. Vervolgens hebben we uitgebreid gezamenlijk gemediteerd nadat er wat offergaven geschonken werden: elk 3 kaarsjes en wat wierrook. Na afloop opnieuw een aantal keer om de stoepa en vervolgens nog een witte katha geschonken en toewijdinggebeden gepreveld voor het welzijn van alle levende wezens. Want ja, In het Mahayana Boeddhisme sluit je alle levende wezens in je hart.
En dan: op naar Lumbini! Na opnieuw een dolle rit komen we aan bij de grens met Nepal. In een soort garage moeten we wat papieren invullen aan een lange tafel en met die documenten moeten we naar een huisje waar we onze paspoorten moeten afgeven, geld betalen. Geshela gaat een kopij maken van onze paspoorten want we blijken pasfoto’s te moeten hebben die we natuurlijk geen van allen hebben. Maar geen nood: een kopij kan ook. Het is altijd spannend: mogen we of mogen we niet de grens over. Maar het is allemaal geen probleem. We stappen de grens over, de taxi stond daar al, gaan naar het toilet en ondertussen blijkt Geshela een hotelletje voor ons geregeld te hebben genaamd Prakash Shrestha aan de Siddharthanagar 1. De straatnaam is veelbelovend. We zijn op de juiste weg richting Lumbini waar de Boeddha geboren is. We reizen heen en terug Want in Lumbini zelf kun je niet logeren en er is behalve de geboorteplaats van de prins Siddhartha niet zo veel te doen. Het is er rustig en zelf vond ik een plekje onder een oude boom - naast een bassin waar de moeder van Siddhartha zichzelf voor de geboorte in gewassen heeft en waar de jonge prins zijn eerste badje in kreeg- het meest sfeervol. In een soort tempeltje tussen de ruines van een oud klooster ligt dan een steen op de plek waar de Boeddha geboren is. Nauwkeuriger kan het niet. Volgens de overlevering zou hij uit de zei van z’n moeder geboren zijn… soort onbevlekte ontvangenis dus… van dit soort verhalen word ik altijd erg kritisch. Na wat rond te wandelen en een aantal foto’s nemen keren we terug naar de taxi om naar het hotel te gaan. We zijn allemaal moe en het hotel is lekker warm. We hebben behoefte aan warmte en rust.
JanRoelof: wat me opvalt, is dat er zoveel verschillende stromingen binnen het Boeddhisme hier aanwezig zijn. Mensen in het grijs, mensen in het wit, in het geel, bordeauxrood. We krijgen een hele dikke extra deken in het hotel waardoor ik mijn slaapzak dit keer niet nodig heb.

18 januari: van de grens bij Nepal terug naar Sarnath.
Vandaag kies ik ervoor op de achterbank te gaan zitten. Dan kan ik ook zo nu en dan liggen wat me heel goed bevalt. Vandaag staat alleen de terugtocht op het programma. Hoewel het in kilometers niet zo ver is, moet je hier vanwege de slechte staat van het wegdek dubbele tijd rekenen ten opzichte van in Nederland. Onderweg gaan we naar een stalletje om te eten: beter is er niet. De zon schijnt maar we kiezen ervoor binnen te gaan zitten vanwege het stof wat het verkeer doet oplaaien. Geshela duikt de keuken in om orders te geven. Het is duidelijk dat hij erg verwesterd is. Hij maakt alles schoon en drinkt zelf ook alleen nog maar mineraalwater uit de fles. We eten een lekkere omelet met djapathi. Terwijl we zitten te smullen komen er bussen vol met mensen die op pelgrimstocht zijn, aan. En wat schetst onze verbazing? Monnik Simon of Tendar stapt uit een van de bussen samen met Annelies en een bevriende Geshe van Geshela uit het Nalanda klooster te Frankrijk. Ze zijn met 18 mensen op pad. De organisatie ligt bij Indiase mensen die ze daarvoor hebben ingehuurd. Ik moet zeggen dat ik me met dit kleine groepje erg bevoorrecht voel. Bovendien: wij hebben de vier plaatsen nu bezocht die de Boeddha heeft aangeraden. Dat konden zij niet voor mekaar krijgen, teveel mensen ziek onderweg… Nog even Frans kunnen praten en nieuwe bouwplannen bekeken met Tendar. Tjonge, dat confronteert me dan toch wel weer met het feit dat wij er maar niet in slagen in Deventer geen vaste meditatieruimte kunnen vinden… ik hoop echt dat we daar dit jaar wel in zullen slagen…
Frits: nadat we een tijdje hadden doorgereden moest Fabiola naar het toilet. Er werd een stop gemaakt bij een benzinestation. Fabiola moest achter een muurtje naar wat later een mannenurinoir bleek te zijn… iets verderop zaten een aantal mannen ongestoord verdiept in de wereldpolitiek. Ze trokken zich dus niets aan van deze gebeurtenis. Volgens Frits is er maar één oplossing voor deze grote hoeveelheid mensen en dat is driekwart van de mannen laten steriliseren. Nou ja, ondertussen heeft Frits ook een heel dik boek met bonnen uitgeschreven vandaag: wegens wildplassen en verstoring van de openbare orde… mijn dag is goed!
In het hotel aangekomen heeft Geshela bij een Tibetaans restaurant heerlijke momo’s en soep opgehaald. Diegene die alle momo’s op kon eten kon lid worden bij de momo-club. Geshela is erelid.
JanRoelof: na een reis van 8 uur zijn we in Sarnath aangekomen en ik voel me wonderwel erg goed. Voorin zitten, medicijnen en zo nu en dan een stop blijken hun uitwerking niet te hebben gemist. Ik heb de laatste dagen veel Naanbrood gegeten en dat is me goed bevallen.