Pelgrimstocht 2012

De laatste dag van het jaar zijn we vroeg uit de veren. Alexander is zo vriendelijk om - ondanks dat hij nog moet werken – ons naar Schiphol te brengen. 4.30u. zijn we bij Frits en nemen we afscheid van Lucie. We vertrekken bij stormweer in NL: hevige regenval en rukwinden waardoor onze vlucht vertraging heeft. In Parijs is het en heel eind lopen voordat we bij de juiste terminal aankomen. Veel tijd hadden we niet door de vertraging. Alles lijkt helemaal goed te gaan tot we er in Delhi achter komen dat mijn bagage niet is aangekomen. We slapen weer in hotel Vishal en uiteraard doe ik bijna geen oog dicht, maar ik rust wel lekker uit. Gelukkig hebben ze daar een tandenborstel, zeep, kammetje… ik kan er tegenaan! 31 december vliegen we meteen door naar Patna en Geshela helpt me om te regelen dat mijn bagage doorvliegt naar Gaya. Ik heb er alle vertrouwen in dat het goed gaat komen. We rijden samen met Geshe Samten en diens nicht naar Bodhgaya. Wat een tocht bij 35 graden… maar Geshela heeft als gewoonlijk een prima taxi afgedwongen. Onderweg is er tot twee keer toe een soort handgemeen met de chauffeur en moet Geshela tussenbeide komen om de strijd te beslechten. Het gaat er dan om dat de chauffeur precies de instructies moet naleven. Doet hij dat niet dan kan hij stokslagen tegemoet zien.

We komen aan bij een huis waar we twee kamers huren, eigen wc/douche en keuken. Terwijl ik de trap oploop hoor ik water stromen. Ik denk: er staat al iemand onder de douche, maar ontwaar een koe die midden in de gang een waterval produceert. Welkom in India! Boven verwelkomt de zus van Geshela ons. We hebben twee kamers: een voor Frits en mij en een voor de familie. Harde bedden maar er is voor dikke matrassen gezorgd die het niet halen bij mijn oude matras laat staan bij m’m matrasje wat ik had meegebracht maar nog ergens onderweg is… opnieuw slaap ik amper. Midden in de nacht vuurwerk en vreugdekreten: het is Nieuwjaar!

01-01-12
Het regent zacht, dat schijnt altijd zo te zijn wanneer Z.H. aangekomen is. Ik vind het prima, zo gaat de stof wat liggen. We regelen een toegangspasje en gaan een soepje halen bij hotel Mahamaya waar ik 2010 altijd heen ging om te plassen. Dan wordt pas duidelijk dat die middag een belangrijke les gegeven gaat worden door Z.H…. ik heb niets bij me wat ik had willen meenemen: geen radio maar wel m’n camera die niet naar binnen mag enzo… dus gaan Sonam en ik met een riksha naar onze kamers, rennen door het veld, dumpen alle mobiele telefoons en camera’s van de hele meute, en rennen terug. Ik moet naar gate 4 voor buitenlanders. Een gigantische rij staat in de regen. Het giet nu. Iedereen staat onder zeilen, plu’s en ander beschermend materiaal om z.z. droog te houden wat blijkbaar onmogelijk is... Wat ben ik blij dat ik m’n plu bij me heb…! Ik loop naar voor in de rij in de hoop dat ik Frits daar aantref. Maar ik tref een jongen uit Amerika, Troy, die me in de rij vooraan opneemt. Hij is drijfnat, hij moet naar de wc en twijfelt of hij nog wel naar binnen wil omdat hij liever ergens rustig wil gaan zitten. Omdat ik wel naar binnen wil gaat hij toch mee… het is dringen en alles drijft in het water en de modder. M’n schoenen kunnen er gelukkig aardig tegen.
We zitten uiteindelijk wel zoveel mogelijk met z’n allen onder een zijl maar het water loopt er net zo hard weer doorheen. Dus alle kleden, kussentjes en tassen en schoenen en modder en mensen drijven allemaal in een poging om iets van de woorden van de Dalai Lama mee te krijgen door elkaar. Ook de zender op de FM is van slag. Alle wereldtalen komen langs en het Engels drijft weg. Uiteindelijk geef ik een flinke draai aan het ontvangstkanaal en een heldere Franse dame is luid en duidelijk te volgen. Oh, wat een geluk dat ik Frans begrijp! Ieder woord komt helder binnen, ik sluit m’n ogen en alles om me heen drijft verder weg. Het wordt helder licht in mij ondanks dat ik super ongemakkelijk op een opgerold rubberen matrasje zit met de plu tussen de handen geklemd. Na het onderricht blijkt m’n hele rug nat, m’n tas zowel buiten als van binnen nat en… het bewijs van m’n koffer doorweekt!!!

We hebben afgesproken mij Mahamaya en de een na de ander druipt letterlijk binnen. We lopen terug naar ons huisje en onderweg regelt Geshela een taxi. Pema en ik mogen naar Gaya voor m’n bagage. Pema is kledder nat, had alleen een soort kostuum aan. Maar hij geeft zich niet gewonnen en wil persé met me mee. Zo’n lieve man.
Op het vliegveld blijkt m’n koffer niet aangekomen, maar er komt een vlucht uit Delhi. We wachten en na enige tijd komt er een karretje en ik schrik: m’n koffer, maar dan zie ik de wieltjes en twijfel. Het karretje rijdt door… we wachten… ik praat en vertel aan een beambte dat ik even dacht dat dit m’n koffer was maar dat ik twijfel. Hij roept en iemand brengt het object dichter bij… en het is… mijn koffer! Thuis had ik een voorgevoel dat er iets mis kon gaan en had uit voorzog maar zo’n gratis armbandje van de Etos om het handvat gedraaid en dat was m'n redding… HAPPY NEWYEAR INDIA!!!

02-01-12
Voor vertrek kreeg ik een som geld mee van Berry aangevuld met een som van mezelf voor “MUMMY-YE” voor haar schooltje voor weeskinderen. Omdat er vandaag geen onderricht is, is dit een dag bij uitstek. Ik wordt opgehaald bij het Root Institute van Lama Zopa wat 3 huizen verder ligt dan waar wij zitten. Na even wachten komt in een busje met chauffeur (een van de oudere leerlingen) mummy-ye met een dikke zonnebril en hippiekleding me tegemoet. We spreken Frans en ze zegt dat ik zo ontvangen wordt in de school. Dit is een moment om nooit te vergeten. 300 weeskindjes van basisschoolleeftijd staan in rijen met wierookstokjes op me te wachten en zingen me toe. Een vuuroferande wordt aangeboden en ik krijg een rode stip tussen de wenkbrouwen. Ik moet voor op een troon met mummy en er wordt gezongen, het laatste nieuws wordt voorgelezen, en er wordt thee aangeboden. Vervolgens wordt me gevraagd of ik een toespraak wil geven. Ik vertel hoe lang ik heb moeten vliegen om hier te kunnen zijn waar zij elke dag zijn, dat ze gezegend zijn om zo dicht te kunnen leven waar de Boeddha tot verlichting kwam en dat dit zo’n gezegende plek is dat er 300.000 mensen van de hele wereld hierheen zijn gekomen voor een lese en initiatie van Z.H. Kortom: jullie hebben geluk, want ik moet hierna weer weg en zij mogen blijven. Resultaat: 300 glunderende gezichtjes. Heerlijk! Daarna gaan Mummy en ik uit “to shop until we drop”! een hele auto vol rijst, kruiden, eten zeep, en medicijnen!!. Ik zit ook nog achterop een motor om van de ene plek naar de andere te kunnen rijden en het is ongelofelijk maar opnieuw kom ik GNZ in die enorme menigte tegen!. Hij kijkt me vol verbazing aan van “wat doet zij nu weer achterop die motor!” ik geniet van elk moment. Er wordt na afloop een heerlijke maaltijd aangeboden en er worden foto’s gemaakt van ale aankopen, oh, wat een fantastische dag!!

03-01-12
rustdag. Frits heeft last van z’n voet: 2 ontstoken tenen en uit een teen komt urinezuur, zijn voet is gezwollen, oh, dit ziet er niet goed uit. Ik ga alleen naar de plek waar de Boeddha tot verlichting kwam en mediteer in een aangrenzend park. Vandaag schijnt de zon en ik slaag er ook nog in om op het gras, in de zon in slaap te vallen en helemaal te vergeten waar ik ben. Rust.

04-01-12
Vandaag was het echt een super dag. Soms vraag je je af waarom je doet wat je doet. Waarom ga ik op pelgrimstocht? Waarom breng ik dagen door in armoedige en ongezonde condities? Toch voelde ik van meet af aan dat ik dit moest doen. Vandaag was zo’n dag die ik niet had willen missen. Om 5 uur stond ik onder een lauwe douche (emmertje met kommetje hoor, geen douche...) omdat ik meteen door wilde naar de hal voor een speciale meeting tussen westerlingen en Z.H. de Dalai Lama. Pema is speciaal voor me opgestaan om me door de velden te begeleiden want dat schijnt voor een vrouw alleen veel te gevaarlijk te zijn. Dus ik op pad en vraag een riksha naar gate 4 voor buitenlanders. Maar zover kwam ik niet want hoe vroeg het ook was, ik was niet de enige. Er stond een enorme rij… een soort mensengolf wringt naar voor. Ik sluit aan bij een Duitse vrouw, wordt naar binnen geloodst en alles is vol. Dus ik ga zitten waar nog ruimte blijkt te zijn maar dat blijkt alleen voor de pers en ik wordt gesommeerd weg te gaan. In het aangrenzende vak zit een non en ze heeft ruimte voor 2 dus ik vraag haar wat op te schuiven en dan blijkt dat er pal voor me een troon staat. Ik vraag haar waarvoor die troon is. Voor Z.H. natuurlijk! Ongeloofelijk, dat ik hier naartoe ben gedreven...Effectief komt iets later Z.H. aangelopen en iedereen reikt hem een katha toe, omdat ik die niet bij me heb offer ik met een handgebaar een mandala. Hij merkt dit op en lacht geamuseerd naar me. Ik lach terug. Hij leest een lijst voor met de verschillende landen en bij NL steek ik m’n hand op. Hij kijkt me opnieuw aan. Later geeft hij een toespraak en tijdens de toespraak kijkt hij heel lang naar me alsof hij bevestiging zoekt voor de woorden die hij zegt. Het gaat over psychologie, daar kan ik over meespreken, en hij haalt me de woorden uit de mond. Dus ik kan alleen maar blij toejuichen wat hij zegt. Het komt erop neer dat het wel belangrijk is dat je goed voor je lichaam zorgt, dat een bepaalde mate van materieel welzijn goed is maar dat uiteindelijk geluk alleen door geestelijk werk wordt verkregen. Dat er veel onderzoek gedaan is onder andere naar Mindfulness, ik voel me zo blij. Ik wil bijna roepen ‘dit is mijn dagelijkse werk! Hij kijkt me lang aan, hij lijkt dit op te pikken en is duidelijk heel blij.

Daarna worden er boeken rond gebracht en een hele lading valt om me heen. Ik heb het voor het grijpen. Ik neem een boek mee voor Pema in het Tibetaans en een extra Engels boek voor Frits. Ik moet eigenlijk naar het toilet maar zie er erg tegenop. Omdat ik nog een dag voor me heb verzamel ik moed. Ik ga naar buiten en daar staan een 20-tal VIP toiletten klaar. Maar… hoe meer ik voor in de rij kom te staan hoe strakker ik de sjaal voor m’n neus moet houden. En als het dan eindelijk zover is en ik aan de beurt ben… oh, ik vindt het te erg om te beschrijven. Gelukkig heb ik waterdichte schoenen aan… en ondanks de 300.000 mensen loop ik daarna GNZ tegen het lijf!!!

05-01-12
les van Z.H. we krijgen met z’n allen een “lung” van Z.H. over “de stadia van meditatie”van Acharya Kamalashila. Dat is een geestelijke overdracht van de tekst in een ras tempo. Vrij vertaald: een spirituele Rap waarin op en dieper niveau het contact tussen leraar en leerling wordt versterkt. Het gaat super snel maar ik vergeet alles om me heen en zit volledig in de tekst die ik van A tot Z luid en duidelijk meekrijg en kan volgen. Ik merk wel dat ik de afgelopen jaren een stevige basis heb gelegd. Ik zit weer pal vooraan waardoor ik alles zo mooi meekrijg. Ik heb niet het gevoel dat we met zoveel zijn omdat ik van binnen helemaal rustig ben. Ik ervaar veel licht om me heen.

Opgeladen door deze ervaring ga ik ’s avonds nog naar het root-institute omdat ik heb vernomen dat daar lezingen ter voorbereiding op de initiatie worden gegeven. En wie heet me welkom? Richard Gere! Ik zit vlak bij hem terwijl we eerst nog een overdracht krijgen over de leegte van inherent bestaan van het zelf en van alle verschijnselen. Lama Zopa (van wie ik onderweg zomaar een zegening kreeg) zit voor Serkung Rinpochee die de overdracht (Lung) geeft. Daarna ga ik naar de eetzaal waar ene Alexander uitleg geeft over de Kalachakra. Ik voel me er helemaal klaar voor!
07-01-12
Het gaat een stuk beter met de voet van Frits. Ik verzorg hem dagelijks en ik vergeet natuurlijk te vertellen dat de familie van Geshela ons werkelijk in de watten legt met dagelijks voor ons te koken etc. Ik voel me helemaal in zijn familie opgenomen, zo fijn! Het internet is hier een ramp. Dus vandaar de beperkte mogelijkheid jullie regelmatig op de hoogte te houden. Ik doe m’n best! Heel veel liefs vanuit een vandaag broeierig warm BodhGaya, in het meditatiepark bij de Bodhiboom…!!!

08-01-12 t/m 11-01-12
Deze dagen staan in het teken van de initiatie. We hebben erg veel geluk, elke dag zitten we voorin en elke dag krijg ik de lessen en de uiteindelijke machtiging van Kalachakra helemaal helder mee. Ik had me goed voorbereid en dat kwam heel goed van pas want Z.H. de Dalai Lama heeft er zin en heeft een ras tempo. Elke dag staan we vroeg op (3 uur is geen uitzondering, ja echt je leest het goed: 3 uur AM!!! ik ben wel een beetje gek hoor...), ontbijten licht en krijgen tijdens de initiatie van de aanwezige monniken broodjes en thee en dat is dan alles. ’s Avonds nog een lichte maaltijd want na zo’n lange dagen is de hele familie aan een goede nachtrust toe. Het is een hele mooie ervaring die we samen gedeeld hebben en ik ben helemaal voldaan. Ik begrijp er nu zoveel meer van dan 10 jaar geleden in Graz!! En beide keren zat ik zo dicht bij de mandala… en dat klinkt mogelijk vrij normaal maar als je bedenkt dat er 300.000 mensen zijn geweest en dat van hun een grote meerderheid buiten de tent heeft moeten zitten, dan is de kans om voorin te zitten dus erg klein. En het ging eigenlijk moeiteloos. De komende dagen zal ik nodig hebben om alles tot me door te laten dringen maar ik ka jullie verzekeren dat ik me volledig gelouterd voel. Morgen verlaten we BodhGaya samen met een vriend van Geshela en z’n familie en dan vliegen we naar het zuiden, eerst Delhi en dan met de derde pelgrim Willem naar Bangalore. Nu een hele grote groep mesen is vertrokken kan ik vandaag eindelijk op het internet!!! Tashi Delek (=Tib voor beste wensen), ik straal heel veel positieve energie van Kalachakra naar jullie allen!!!