14-01-12
De afgelopen dagen doorgebracht in stoffig en koud Delhi in de Tibetaanse wijk. Ook hier is de vercommercialisering toegeslagen. Je kunt niet meer voor een habbekrats mooie sjaals en juwelen kopen. Van zodra ze duidelijk zien dat je uit het buitenland komt dan betaal je minimaal 3x zo veel dan het normale tarief. Vroeger hielp het nog wel om dan weg te lopen maar nu laten ze je gewoon gaan zonder wat van de prijs af te halenL
Willem heeft zich naadloos tot het gezelschap aangesloten en is meteen bij Frits in bed gekropen terwijl ik het kinderbed krijg;) Oh, ik prijs mezelf zo gelukkig met m’n matrasje en m’n slaapzak. Ik denk dat ik het niet had volgehouden in de vieze lakens/ dekens en matrassen die als een bed moeten doorgaan. Het toilet en de douche blijft behelpen maar ik vind dat ik er super vaardig in ben geworden. Zo meteen vliegen we naar Bangalore.

15-01-12
We vertrekken vroeg naar Bangalore. De vlucht is prima en we zitten ruim. Achteraf hebben we enorme mazzel want er zijn veel reizigers gestrand wegens stakingen van de piloten bij Air-India. Na enige onderhandelingen met een handvol taxi-chauffeurs in Bangalore bij het vliegveld nemen we een taxi richting Mysore. Het is een lange tocht van 4 uur waarbij ik veilig ingeklemd zit tussen Geshe-la en Willem. Frits heeft de eer voorin te zitten zoadt z'n voeten alle ruimte krijgen. We eten onderweg lekker in een vegetarisch wegrestaurant (green-house) en stoppen zo nu en dan om ons tegoed te doen aan een verse kokosnoot… heerlijk!
Aangekomen in Mysore is het even zoeken naar het hotel. Ik zal even een indruk geven van hoe dat gaat: Geshela roept naar de chauffeur “lef, lef” wat “left, left”betekend. Frits zegt ”neu toch… oh, motten we deur nou henne…” en dat betekent “nee toch, moeten we daar nou heen?” “het is toch verschrikkelijk dat ze hier niet eenrichtingsverkeer kennen…” we hobbelen van de ene kuil in de andere verder en iedereen denkt dat hij voorrang heeft... Ik kan het niet laten om enorm de slappe lach te krijgen tot de tranen me uit de ogen springen. Geshela concentreert zich op de weg wat voor mij alleen nog meer op m’n lachspieren werkt... het is hier zo'n chaos dat dit prettig contrasteert met zijn Tom-Tom taak die hij zeer serieus neemt. En dan blijkt het hotel volgeboekt en moeten we uitwijken en weer 'lef lef'...
Door alle inddrukken lukt het slapen me niet. Heb voor het eerst in een paar weken mezelf in een spiegel kunnen zien en ik zie er aardig verwilderd uit (of slaap ik daardoor slecht ? volgens Frits zal hij van Lucie bij aankomst eerst door de wasstraat moeten...). Ik neem voor het eerst een heerlijke echte douche met heus warm water (!). De dag daarop gaan Willem en ik naar het paleis van de Maharaja. We besluiten alleen het park te bekijken, ik heb voldoende houtsnijwerk en andere inleg- hebbedingen gezien. Het is hier zo lekker warm! 24 graden…;)

In de namiddag worden we door en taxi opgehaald en rijden we naar een hotel met zwembad waar ons een heerlijk buffet wacht… Oh, wat een heerlijk eten! Ik moet alsmaar aan Alexander denken die hier het bord bij opgegeten zou hebben… Daarna rijden we door naar het Sera-je klooster wat ongeveer 2 uur rijden is van Mysore. Que Sera, Sera... what will be, will be...
Een prima weg, prima taxi, echt sightseeing. Geshela is blij dat hij weer thuis komt, dat is aan alles te merken. Wij komen aan bij het guest-house van Sera-je. Ik krijg een kamer voor mezelf en Frits en Willem delen een kamer. Het is hier overdag echt super aangenaam maar de nachten zijn echt zeer koud, blaffende honden, krekels, vreemde vogels en verder niets… heerlijke wierrook, dat wel…

16-01-12
’s ochtends... weer een koude emmertje-kommetje douche. Maar, ik ga water koken tot de hele emmer een aangename temperatuur heeft. Ik leer het steeds beter! We ontbijten in een koud en ongezellige ruimte met een koffie die naar een gemiddelde van thee, chocolademelk en koffie smaakt. Dit is niet voor herhaling vatbaar. Dan worden we door de vriend van Geshela , Geshe Lobsang opgehaald om naar het huis van Geshela te gaan. Geshela is ziek. Dat kan ik meteen aan hem zien maar hij geeft zich niet gewonnen. Vandaag bezoeken we zijn leraren Khen-rinpochee en Khensur rinpochee (als ik het goed begrepen heb staat khen voor abt en sur, abt met pensioen), van wie we allerlei zegeningen, touwtjes en lang leven pilletjes krijgen en uiteraard een vriendelijk woordje met een glimlach en pretoogjes. Echt zulke lieve mensen en merkbaar heldere geesten… we bekijken verschillende scholen en Gompa’s (=meditatieruimtes) echt zo mooi… en het weer is super! We eten rijst met Dahl in het huis van Rinpochee, gemaakt door een van zijn helpers. Geshela legt me uit hoe e.e.a. hier werkt: kinderen krijgen een leraar toegewezen. Die leraar neemt dan de zorg voor zijn studenten (die kinderen) op zich en geeft les. Zo vormen zich kleine groepjes die dan elk in een soort villa c.q. huisje wonen. Geshela krijgt koorts. Wij vertrekken naar onze kamers zodat hij kan rusten. Ik besluit hetzelfde te doen en trek me terug onder een boom om wat te lezen en te liggen… een pelgrimstocht is gewoon vakantie, toch?;)
Alsof dat nog niet genoeg was voor vandaag worden we uitgenodigd op samen met Khen Rinpochee en andere hoog geplaatste en eerbiedwaardige monniken aan tafel te komen om te eten. Eerst gaan we samen met Geshela naar een gedenk-kamertje van zijn overleden leraar waar hij in Bankok een wassen beeld van heeft laten maken. Ik kom binnen en zeg: ”Tashi Delek”, en denk “zo die zit in diepe meditatie…” tjonge, hij beweegt niet eens… en dan realiseer ik me pas met een schok dat dit zijn beeld is… ik ben erg geraakt en voel een zeer krachtige energie. Frits schiet vol en Willem is van slag. Het hele gezelschap voelt op zijn manier iets.
Amper bekomen van deze sterke ervaring lopen we als in een andere wereld naar een zaaltje waar lange tafels op kniehoogte langs het portret van deze leraar staan opgesteld. Langs die tafels lange kussens met prachtige Tibetaanse kleden. In een soort hiërarchische formatie mogen we aanschuiven bij Khen Rinpochee die toch het ijs weet te breken en ons vrolijk welkom heet en de hele tijd aan het woord blijft. Het hele gezelschap hangt aan zijn maar Geshela zegt ook het een en het ander, koorts of geen koorts. Ik snap er niets van. Koks rennen heen en weer met momo’s (soort Tibetaanse ravioli) aardappelballetjes en groenten voor de vegetariërs. De kok jent Frits door toch stiekem een momo met vlees te geven. En een pret dat ze hebben! Ik ook. Na afloop krijgen we elk nog een boek wat over het leven van deze overleden leraar gaat, volledig in het Tibetaans geschreven… Gelukkig staan er ook wat plaatjes in zodat we elk blij als een kind afscheid nemen van deze bijzondere avond. Geshela gaat naar het ziekenhuis.

17-01-12
Tjonge wat een dag! Vanochtend eerst heerlijk gemediteerd met de warme slaapzak om me heen op bed. Wat en vondst! Daarna een redelijk warm emmertje-kommetje. Daarna een Indiaas ontbijt in dat verschrikkelijk koude niet sfeervolle en stinkend donkere hal waar je voor een doorgeefluik ad-rem naar je bestelling moet vragen voordat iemand anders het meeneemt… maar dan heb je ook wat: tchay (thee), saus met aardappelen, soort pannenkoek en een ei op metalen borden… ff wennen.
Daarna komt Geshela op bezoek. Hij heeft een infectie waardoor hij strikt rust moet houden. De chauffeur van Khen Rinpochee zal ons samen met een goed Engels sprekende Geshe rondrijden langs de verschillende kloosters en tempels… oh wat mooi… Dit is de grootste Tibetaanse nederzetting in India van Tibetaanse kloosters. Het meest indrukwekkende is een tempelmandala van Padmasambhava (Guru Rinpochee) zoals die oorspronkelijk ook in Tibet stond. Deze is exact opnieuw gebouwd hier in India en… wij krijgen de eer om deze tempel in te mogen en helemaal mee naar boven te mogen. Helaas verboden om te fotograferen maar ik kan je verzekeren dat hier niet alleen het oog geniet maar dat mijn hele hart en ziel jubelt! Echt een heel bijzondere ervaring van energie.
Daarna nog geweldige gompa’s gezien waarvan we iedere keer dachten: “als we nu zo’n gompa in Deventer zouden hebben…” fantastisch! De zon brandt en we hebben allemaal kleur gekregen vandaag. Om af te koelen en bij te komen gaan we heerlijk uit eten bij een hotel met spa… tjonge, wat kan eten heerlijk zijn! Daarna met het hele gezelschap bij een zacht kabbelend riviertje gezeten en het verhaal gaat dat de monniken hier vroeger kwamen zwemmen… ik zie het helemaal voor me… zo mooi!
Terug bij het guest house zitten we nog gezellig na te praten in de avondzon samen met een Spaanse vrouw die hier voor een paar maanden verblijft. Het klikt erg goed tussen haar en mij en ik krijg zomaar haar internetstick te leen! Yes! De sfeer is hier heilzaam en Geshela komt nog even bij ons zitten en we blikken terug op de dag. Over een paar dagen gaan we met zijn broer verder reizen. Geshela blijft in het Sera-klooster, ik zal hem wel missen.