Pelgrimstocht-India-GNZ.reismee.nl

In en rond Bodh Gaya

We hebben Dharamsala verlaten en ik heb rustig uitgeslapen in Delhi als tussenstop naar Bodh Gaya en genoten van de zon die aan de achterkant van het hotel mijn kamer binnendrong. Uitzicht op een muur die de natuur duidelijk aan het heroveren is. Er staan wat bomen waarvan de bladeren bedekt zijn met stof. De aarde is dan ook zanderig en ligt vol puin. Blijkbaar is het te duur om dat af te voeren… dus blijft het gewoon liggen. Het blijft mij verbazen dat hier niet meer ziektes uitbreken. Ontbijt gehad met watermeloen en toast met jam en banaan. Ook wel een welkome variatie. Daarna met het vliegtuig van Delhi naar Gaya. In het vliegtuig een leuk artikel gelezen over Jamnalal Bajaj. Zijn favoriete mantra was: “It is not kingdom I desire, nor heaven, nor release from rebirthing. What I desire is the destruction of the pains of creatures scorched by sufferig”. Geweldig! Dit sluit heel goed aan bij mijn visie op het leven. Hij was een aanhanger van de visie van Mahatma Gandhi en werd door hem zijn vijfde zoon genoemd. Hij was een ondernemer, vrijheidsstrijder en een visionair. Zo heeft hij enorm gestreden voor de rechten van de “untouchables” en naast een heleboel andere zaken steunde hij ook de ayurvedische traditie waar mijn broer Koen nu hopelijk de vruchten van plukt. Koen is naar Kerala voor een kuur van drie maanden waarbij ze een groot gezwel bij zijn amandel gaan behandelen. Laten we allemaal hopen op welslagen!

Aangekomen in Bodh-Gaya blijkt het in vergelijking met eerdere reizen nu veel rustiger, omdat de Dalai Lama hier niet is. We hebben een paar keer om de bodhy-tempel gelopen. Deze plek heeft een bijzondere vibratie. Dit is dus de plek waar de Bodhi-boom (ficus religiosa of moerbeiboom) staat waaronder Prins Siddhartha de verlichting bereikte en de ontwaakte werd genoemd, de Boeddha. De boom die er nu staat is dus een van de loten hiervan. Morgen ga ik extra vroeg uit de veren (4:30uur om precies te zijn). Vanaf 5:00uur kan je er terecht en dan is het nog lekker koel en rustig. Lijkt me een bijzondere ervaring. Ik ga alleen. Blijf er tot 8:15 en dan ga ik ontbijten om 8:30uur met de anderen. Overdag is het hier 32 graden. Lekker zweten dus.

10-10 zijn we om 4:30! vertrokken met een taxi naar de Gierenberg (Rajgir) en daarna naar Nalanda. Het was een dolle rit. Rajgir is een berg waar de Boeddha geregeld kwam en waar hij de hartsoetra heeft onderwezen. Omdat niet iedereen meer de jongste is, hebben we besloten dat een van ons met twee dragers de berg op mocht. Dat was ook wel bijzonder. Wat een sterke mannen! Ook hier weer veel bedelaars langs de weg. Heel innemend vond ik hoe Geshela een blind en gehandicapt meisje wat op de grond zat haar gezicht streelde met zijn vinger… de glimlach van dat meisje! Heel erg mooi gebaar vond ik dat. Uiteraard hebben we boven op de berg de hartsoetra gereciteerd die ik altijd aangrijpend vind op een bepaalde manier. In deze soetra wordt uitgelegd hoe alles onderling afhankelijk is: vorm is leegte en leegte is vorm…. Etc. Leeg van een onafhankelijk, uit zichzelf bestaan. Dat inzicht heeft mij erg geholpen m.n. bij diagnostiek. M.n. zorgverzekeraars begrijpen niet dat een diagnose een momentopname is en niet een permanente toestand. Dat ook diagnosen onderling afhankelijk ontstaan wordt in de psychologie dan weer goed uitgelegd in het biopsychosociaal model. Dat even terzijde. Daarna zijn we 15 km verderop naar de kloosteruniversiteit Nalanda geweest. Tussen de 5-de en 12-de eeuw kende deze universiteit een enorme bloeiperiode. Het was de eerste internationale universiteit van de wereld. Er woonden in die tijd 10.000 studenten en er waren zo’n 1500 leraren. Het is dan ook een zeer uitgestrekt gebied van 14 hectare ommuurd en met vier toegangspoorten, elk in een van de vier windrichtingen. Wij gingen via de oostpoort naar binnen. Interessant is dat ze in die tijd wel al bakstenen kenden maar die stapelden ze op elkaar en ipv cement ertussen gebruikten ze stro en modder of koeie-vlaaien. Het grappige is dat ze bij de restauratie ook bakstenen hebben gebruikt maar die werden al snel zwart. Zo’n goede bakstenen als weleer zijn tegenwoordig blijkbaar moeilijk te maken. De gids vatte dit mooi samen met: “old is gold”. In het totaal zijn er 11 kloosters opgegraven maar er zit nog heel veel onder de grond. De kleine cellen waren voor de monniken (1 cel p.p.) en de leraar kreeg een grotere cel met een verhoging waarop hij mocht zitten en slapen. De cellen kenden een vorm van airco. Elke gemeenschap had zijn eigen waterput en voedsel-resevoir. Bij de opgravingen bleek er zelfs nog goed geconserveerde volle rijst in te zitten! De Boeddha heeft zelf ook les gegeven in Nalanda en kwam er graag. Destijds lag dit ook in een mangobos. Er werd boeddhisme onderwezen zowel Hinayana als mahayana, grammatica, logica en medicijnen en zo meer. Er bestaan verschillende theorieën over de naam Nalanda maar de leukste vond ik dat het bestaat uit Nalam en Da. Nalam betekend lotus wat symbool staat voor wijsheid en Da heeft de betekenis van geven. Plaats waar wijsheid gegeven of onderwezen wordt. Behalve de Boeddha zelf die hier occasioneel les gaf zijn namen als Nagarjuna die daar als een hogepriester werd gezien. Aryadeva, de grondlegger van de middenweg in het boeddhisme, Asanga de grondlegger van de yogachara school en zijn broer Vasubandu. Hiuen Tsang (Mokshadeva) van wie ik nog nooit gehoord had trok veel leerlingen aan,

Basiskennis van de tripitaka werd als een soort toelatingsexamen bij de poort afgenomen. Wist je een aantal vragen niet correct te beantwoordden dan kwam je er niet in. Ook Padmasambhava heeft hier een tijd doorgebracht. Hij was de grondlegger van het lamaĂŻsme in Tibet. Zoals vaker in de geschiedenis werd er gaandeweg boven op bestaande constructies gebouwd. De Turken hebben hier ooit een invasie gehouden en hebben toen veel vernietigd.

Op een gegeven moment heb ik afstand genomen van de groep om mijn eigen weg te kunnen volgen. Zo ben ik 12-10 in mijn eentje naar een grot gegaan (Mahakala-grove van zwarte basalt steen) boven op een berg waar de Boeddha zes jaar als een asceet heeft geleefd tot hij tot het inzicht kwam dat hij mogelijk wel de dood zou vinden maar geen verlichting. Het verhaal gaat dat hij uit zijn grot kwam en naar de rivier liep. Daar kwam een bootje langs waarop een meisje les kreeg in het spelen van een sitar (snaarinstrument). Haar leraar zei: als je de snaar te strak aanspant dan knapt hij, als je de snaar niet strak genoeg aanspant dan komt er geen muziek uit. Dit bracht de Boeddha tot het inzicht dat hij een middenweg moest bewandelen tussen uiterste ascese en luiheid. Hij heeft toen rijstepap gegeten en is pas nadat hij wat aangesterkt onder de bodhi-boom tot verlichting gekomen. Ik heb zeker een uur in die donkere grot doorgebracht. Dat was fantastisch en het gekke was dat naarmate ik er langer verbleef ik er nog langer had willen blijven. Ik kwam daar tot een diepe concentratie waardoor mijn geest heel helder werd. De Hindoe die alles aardigst tegen me was in de grot heeft me uitgelegd dat de grot niet is uitgehouwen maar zo was zoals hij nu is. De twee beelden van Mahakala zijn niet door mensen gemaakt maar zijn spontaan ontstaan. De ene Mahakala heeft zes armen maar geen gezicht en de andere vier armen. Hij vertelde dat in het hindoeĂŻsme Mahakala gezien wordt als een aspect van Krishna. Hij gaf me ook een vierkante centimeter bladgoud wat ik op het boeddhabeeld mocht plakken. Ik heb het tussen zijn sleutelbenen geplakt. Een bijzondere ervaring. Ik zag steeds meer boeddha's in het zwarte basalt en hoewel de eerste indruk is dat het er donker was werd het er steeds lichter.

Helaas was mijn taxichauffeur ongeduldig geworden en is mij tot boven toe komen halen. Achteraf wel goed want de tocht naar beneden was niet geheel ongevaarlijk met een grote groep apen die graag wat koekjes van me wilden afpakken die ik gekocht had om de armen aan de kant van de weg wat pakjes uit te delen. Hij hield ze met een stok op afstand. Het voelde heel goed en bevrijdend om zo alleen op te trekken. Zo wordt deze reis behalve een reis met veel indrukken en ervaringen ook een spirituele beoefening met name van geduld. Ik zie de komende dagen als een uitdaging tegemoet. De rest van de avond doorgebracht bij de bodhi-tempel waar ik eerst bij allemaal prostrerende monniken en nonnen heb gebracht. Later bij een Tara beeld gezeten en daar haar mantra gereciteerd waarop een hond met zijn hoofd tegen mijn voet aan kwam liggen… zo lief. En daarna op een grasveld gezeten waar ik gemediteerd heb met vol uitzicht op de kruin van de bodhiboom. Toen de avond inviel kwam Geshela daar ook zitten maar hij is eerder weggegaan. Ik ben tot het donker gebleven tot een andere hond tegen mijn been aan kwam schuren. Niet zo lief. Uiteindelijk heeft een monnik me geholpen om van dat beest af te komen. Daarna naar een restaurantje gegaan waar we als groep de dag waren begonnen.


13-10

Het werd een onrustige en woelige nacht: veel lawaai, vochtig en heet en op een gegeven moment kwam ik er achter dat er toch een beestje was die het gezellig vond om ook in mijn bed te huizen met overal rode vlekjes op mijn lichaam als resultaat… als straf heeft elk beestje wat ik tegen kwam in de kamer de nacht moeten doorbrengen onder een lege plastic waterfles die als een stolp boven op ze stonden: zou ik hiermee een gevangenis in een toekomstig leven op me afroepen? Hoe dan ook, mijn kamer werd een soort park met op de kop staande flessen met een zielig beestje eronder. Ik bedacht me dat als Geshela nu zou binnenkomen hij zou denken dat de stoppen bij deze psycholoog volledig zijn doorgeslagen… bij het naderen van de ochtend zag ik ook wel de humor in van mijn daad en heb ik ze met een gul gebaar weer vrij gelaten. Ze liepen vrolijk verder zonder naar me om te kijken…

Reacties

Reacties

catja

Hoi Fabiola,

Ik hoop dat de ayurveda Koen kan helpen, het is een eeuwenoude leer dus dat zal wel. Jij treft bijna altijd wel een bed met beestjes.....dat heb ik nog nooit gehad, maar bij jou hebben ze het goed en dat weten ze. Toch wellicht iets duurder gaan overnachten? Leuk om ook dit verhaal te lezen. Apen ben ik niet zo dol op en is idd uitkijken. En in je leuke verhaal ook altijd iets van een college of uitleg, fijn vind ik dat. Je denkt dingen te weten maar als een ander het uitlegt zijn dat toch vaak de eye openers. Heb een goede reis en overnachting.

Fabiola Sonam Palmo

Dank je wel Catja en tot snel weer ziens! ?

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!